Ordliste

Tal ord på ��: 2463 | Totalt: 2463 | søketips | nullstill

	Forklåring	Døme
agelaus'e	vågal, aldri redd for noko Sjå også úvýren.	Den agelausi Tårålen hoppa lengst'e av adde.
ageleg (H)	svær, skræmande Sjå også agelèg'e (V).
agelèg'e (V)	1. stor, vyrdeleg 2. skræmande Sjå også ageleg (H).	1. Åni æ an agelèg'e kar'e. 2. Hesten kåm så agelèg'e i mót åkkå at mi rýmdi.
aldjúp'e	ei alen djup	Kjellâ æ aldjúp mæ lòk attivi.
aldra	aldrande (vert ikkje gradbøygt)	Sigúrd va' an aldra mann'e då 'an dǿi.
allstýrig'e	bruka om person som sjølv vil bestemme det meste (og meiner han sjølv oftast veit best)	Dei allstýrige var' jamnast'e filli líka.
almindeleg (H)	alminneleg
alvårsklèg'e	alvorsam	Gývi va' så alvårsklèg, så mi såge det ha' hendt nåkå vóndt.
amleleg (H)	arbeidssam, strevsam	Knút æ så amleleg, men så fælt fórt gjeng'e det inkji.
amrålen	person som pratar og pratar	Úv'e va' så amrålen, det va' a plage å få 'an i hús.
amstreleg (H)	innsatsviljug	Den som æ amstreleg fær gjinni lǿn for strævi sitt.
amstri	svært travelt, sterk påkjenning	D'æ amstri have ti'sýnd mæ mange småunga.
andórsklèg'e	alvorleg, ottefull, oppskræmd	Gjermund va' så andórsklèg'e då 'an såg di fæle spǿkrí'i.
anfælen	ha lett for å verte redd for ein mogeleg negativ situasjon	Mamme va' så anfælí itt det va' tóreveir.
angrǿmen	noko som tek svært stor plass, er for stort i høve til plassen, er i vegen; vert ikkje gradbøygt Sjå også skrovlen og skrøyvi.	Angrǿmne mǿbla gjère det trongstilt.
anlǿgd'e	person som har lyst til å le, men held låtten tilbake; dette syner tydeleg i andletet Sjå også anlǿgjast og anlǿgje.	Tóne va' så anlǿgd at 'u héldt på å sprekke.
annig'e	ivrig etter å kome i gong	Tóre æ så onnig, 'u lýt helst'e vère fyre aire allstǿtt. Den annigji Haddvåren va' fyr' åkkå då mi kóme.
arbeisgjèrug'e	svært arbeidssam person som arbeider meir enn dei fleste Sjå også gjèrug'e	Såvi æ bå' arbeisgjèrug'e å nyttug'e.
arbeistròta	trøytt etter hardt arbeid (mange tykkjer dette er ei god kjensle)	Det æ bèt'e vère arbeistròta 'ell arbeisleid'e.
arbeisvónd'e	dårleg arbeidshumør	Det æ inkji gama ell' greitt å vère i hóp mæ dei som æ arbeisvónde. Ein som æ arbeisvónd'e lýt helst'e arbeie for sjave seg.
arg'e	slu, lur, underfundig (både positivt og negativt)	Såvi æ arg'e ti' finne út ting.
arig'e	vond, ugrei til sinns, tenkjer ut vondt, vondskapsfull	Håvår æ 'kji nåkå grei'e å vère i hóp mæ, 'an æ så arig'e.
arm'e	arm, fattig, svak	Targjær va' så orm at 'u måtte frå garæ. Åshild æ så orm ette korónakríkjunn.
armódsklèg'e (V)	fattigsleg	Tòróv va' líten å armódsklèg'e. Dèt va' an armódsklèg'e sodd'e, barre skòma mjåkk.
arta	arbeidsviljug, fortfarande, utolmodig	Hesten æ så arta at eg tar alli anne 'an ti' drage. Yngjebjør æ så arta at 'u slít'e seg plent út.
asens	nedsetjande ord på eit eller anna som ein er irritert på	Den asens fanten! Dei asens dýrí have rive néd grindí. Det æ a asens plage mæ sauó som stadigt kåm' heim'tt'e ó' heiinn.
atgådd'e	verte lagd merke til Somme seier "åtgådd'e".	An vare atgådd'e fysst an klær seg snódigt ell' klypper seg rart. 'An varte atgådd'e då 'an gjekk i langbuksu midt i vikunn.
âtnýtt'e	knytt att, knytt til	An lýt passe på at konnsekkjin æ godt âtnýtte.
atsilig'e	1. så som så 2. ugrei / uskikkeleg person 3. fleire / mange Sjå også atsiligt.	1. Det va' enn atsilig'e mat'e mi finge. 2.'An æ atsilig'e, den svadden! 3. Eg hèv' vòr' sjúk'e atsilige gongu denné vetren.
attare	bakre	Den attari benkjen vi' mi býte út. 'U sat på dei attare benkjæ. 'An sat på dei attaste benkjæ. Mi vi' have enn attare benk'e hèra!
att'ebatna	heila, ferdig batna	Fysst detti vónde såri æ att'ebatna, kan eg ti' symje att'e.
att'ekjennandi	attkjennande	'An va' 'kji att'ekjennandi då 'an ha' raka av si skjeggji.
att'elèten	stengd (td dør eller grind)	Lé'i va' att'elèti då eg fór forbí i dag tí'leg.
audsklèg'e (V)	1. einsamt, saknar selskap 2. øyde plass, langt frå folk Sjå også audsklèg'e (H).	1. Det æ så audsklegt itt an vare eisemadd'e i húsó. 2. Hèr æ så audsklèg'e an plass'e at hèr ha' inkji èg kunna bútt.
audsklèg'e (H)	øyde plass, langt frå folk Sjå også audsklèg'e (V).	Detti æ enn audsklège støyl´e.
aurnaga	avbeitt, snaubeitt; vert ikkje bøygt i kjønn, tal eller grader Sjå også nage og tannari.	Der va' plent aurnaga ette sauó.
aust'e	aust	Da bú aust'e. I dei austare tjynninn æ der vénare fisk'e.
avbakklèg'e	plass der det er tungvint å kome til, avsides; vert ikkje gradbøygt	Detti æ an avbakklège gar'e.
avbeisteleg (H)	noko av ein eller annan slag som er overlag stort eller svært	Den avbeisteleg skrubben varte skòten.
âvèten	1. snaugnaga 2. delvis oppete	1. Dǿlí æ så âvètí at mi lut' flytje sauin. 2. Ongólen va' âvèten då eg dróg opp taumen.
âvfata	forkomen	'An va' så âvfata då 'an varte funnen at det va' såvídt 'an stó det ivi.
âvhata	utrydda, fjerna	På slutten av 1800-talæ va' ulven âvhata i Valle. Eg hèv' âvhata kvikâ út'å åkræ nò.
âvhædd'e	vanvyrd, mobba	Knút varte âvhædd'e å reikna for å vère enn stór'e slarv'e.
avlaga	endra utsjånad (forandra frå ven til mindre ven utsjånad og mest ikkje kjennande att)	Fysst sòme fókk vare gamle, vare da så avlaga.
avlept'e	avstytt (td bruka om innkorta stokkar i ei bu)	Da såge på stokkó i veggjó at búí va' âvlept a gong i tí'inn.
avlita	bleikna farge; vert ikkje gradbøygt Sjå også dvålka.	Genseren min æ plent avlita.
avpila	1. avplukka; gjeld td bær 2. gammal og avmagra; gjeld gamle og sjuke folk Somme seier "pila".	1. Der va' så avpila at mi funne 'kji stórt. 2. Det va' syndlegt det avpila Targjær ha' vorti.
avrúteleg (H)	stort og stygt (om eit tre)	Detti avrúteleg trétti vi' eg sage néd.
avsigjèven	fortvila, trøytt av, lei av	Signe å Augund våre så avsigjevne då da ha' leita heile dagjen i snjódriv å vind'e å alli funne nokå.
avskjekkjelèg'e (V)	avsides	Garan i Ljósådalæ æ avskjekkjelège.
avskjekleleg	dårleg del av eit lérstykke (rest som ikkje kan nyttast)	Dèt avskjekleleg leiri hèv' eg kasta, eg kunna alli brúke det ti' nåkå.
avslègjen	ferdig slått (td slåtteteig)	Den avslegne dǿlí hèv' alt hått seg.
avsløyten	hellande, glatt flate	Bergji va' avsløyti, så an laut passe seg så an inkji datt. Steina som æ avsløytne kan an inkji brúke ti' honnsteina.
avsmaka	mist smak (smakar mindre; td berlòg'e)	Gåmó saft æ avsmaka.
avsta'en	overstått	Det va' godt det va' avsta'i mæ dei vónde reisunn. D'æ godt at líkfærdsdagjen nò æ avsta'en.
avsýtt'e	ferdig med ei sorg (td etter tap av ein nærståande)	Då mannen va' avsýtt'e gjipte 'u seg att'e.
avsǿlt	avsøles (ein plass der det er lite sol); vert ikkje bøygt i kjønn, tal eller grader Sjå også baksǿlt og sǿlt.	Der æ så avsǿlt i Baklíó mæ Kallheim, å der veks'e mykji smili; dèt líkar búskapen.
avtakla	utarma	Slåttâ æ så avtakla at eg trúr 'u lýt kvíle a år.
avvé'a	ujamn struktur på trematerialar (ueigna i bruk som bygningsmaterialar); vert ikkje gradbøygt	A planke ell' an stóppi som æ avvéa kan an inkji byggje mæ.
avvånd'e	slutta å suge morsmjølk; gjeld born og ungdyr	Nò æ båni mest'e avvåndt, men snart kjæm' det a nýtt.
avøyelèg'e (V)	sløsete, fæl til å øye opp	Gjermund va' så avøyelèg'e at 'an måtte frå garæ då det lei 'å.
bafselèg'e (V)	ser ureinsleg ut når det gjeld mat og klede	'An æ an bafselèg'e mann'e.
bafsen	ureinsleg når det gjeld mat og klede	'An va' så bafsen mæ matæ.
baklesst'e	lass som har mest tyngde bak Sjå også framlesst'e og baklesse.	Bílen va' så baklesst'e at eg va' ræd'e eg miste stýringjí.
bakskreidd'e	bakglatt (bruka om ski)	Pål ha' så bakskreidde nåkå skjí. Det æ tungt å gange på skjí itt det æ bakskreitt.
baksǿlt	plass med lite sol; vert ikkje bøygt i kjønn, tal eller grader Sjå også avsǿlt og sǿlt.	Dei håge fjøddí gjère det baksǿlt 'å nórdlénæ.
baldren	vanskeleg, problematisk	Det kan vère baldri å kjøyre skóter i laus'e snjór'e.
balsen	sølut, klissut osv Sjå også balse, bals og bals'e.	Ungan våre så balsne at da vorte plent gjænomvåte.
balstækjen	villstyren	Den balstækni paggjen datt på sykkel å sló seg i blèsâ så 'an úvita.
balsutt'e	sølete, klissete, tilgrisa	Ungan vorte så balsutte då da róta i søylunn.
bank	pengelaus	Eg æ plent bank, så eg kan alli bitale denne reikningjí.
bas'e	"så verst", nokså god, flink	"Svinge di, Svålaug, du æ 'kji så bas!"
baskeleg (H)	hardt arbeid og ikkje tid til pausar	Det varte enn baskeleg dag'e då da sill' lite så mykji gån.
baskjen	1. strevsam 2. vått (om regn og snø)	1. Det va' så baskji a fǿri. 2. Det va' an baskjen dag'e, det ringde å dreiv omananné.
bastèkjen	sjølvsikker, egoist, ein som "brøyter seg fram"	"Du må 'kji late båni vare bastèkji!", sa Gamlegóme.
bausen	ufin i måten å ete på	Kråmkaren va' så bausen ti' ète.
bauten	tungt og vanskeleg å ta seg fram på grunn av laus og djup snø (vert ikkje gradbøygt) Sjå også baute og bauti.	Detti va' an bauten dag'e, for hest'e å mann'e, mæ a tungt høyslass ó' Finndalæ.
bei'gródd'e	1. skinn og vev veks rett på beinet ved brotskade 2. svært tynn og spinkel person	1. Eg såg at leggjen 'ass va bei'gródd'e dèr 'an ha' bròte 'an av. 2. 'An æ plent bei'gródd'e å sjå ti'!
beislelaus'e	utan beksel	Hesten va sò grei'e; an kunna ríe 'an beislelaust.
beistelèg'e (V)	stort, kraftig	Dèt va' den beistelègasti stúten èg hèv' sétt!
beiti	svært salt (ikkje etande)	Detti kjø̀ti æ salt som beiti, an lýt vatne det út.
beiål'e	pågåande (bruka om person som er "rett på sak" og noko grådig)	Fysst fókk våre beiåle kunna an seie at "da hav' 'kji fosstòge". 'An va' så beiål'e, å spúre å masa om å få kaupe garen så billigt.
bélevand'e	vand om friarane Sjå ogå béle, béli og bélegút'e.	Sigríd va' så bélevond at 'u fekk alli nòken.
bergetunn'e	lite jord før ein kjem nedpå berget (vert ikkje gradbøygt)	'Er æ så bergetunnt hèra at an kan inkji så nåkå.
bergjelèg'e (V)	brukbart (om td "tak over hovudet", husly)	Barre an hèv' bergjelegt ti'helli, æ det inkji spélegt om det æ úveir.
bèrhendt'e (V)	berrhendes; vert ikkje gradbøygt	'Er æ så kaldt i dag at du må inkji gange bèrhendt.
berrhovda	ikkje ha td lue eller hatt på hovudet	Det æ godt å vère berrhovda itt det æ varmt.
berrlest'e	utan ryggbør (vert ikkje gradbøygt) Sjå også tómreipis.	Det æ snart í vère sjót'e ive heií itt an æ berrlest'e.
berrsnau'e (H)	skalla (person utan hår på hovudet)	Svein varte berrsnau'e på sí gamle dage.
berrtennt'e	synberr tanngard	Ein som æ berrtennt'e sýner mykji av tanngardæ om 'an inkji lær.
bíflat'e	heilt flatt	Det lýt helst'e vère bíflatt dèr an ska spenne fótball.
bikanta	oppfinnsam, ikkje rådlaus Sjå også bekant'e (V).	Gýrí æ så bikanta å kånstig mæ alt 'u gjèri.
bikant'e (V)	oppfinnsam, lett for å finne på ein god idé Sjå også bikanta.	Gýrí va' så bikant mæ alt dèt 'u gjåri.
bikmørk'e	bekmørk Somme seier "bikmyrkt" eller "bikmjørkt".	Det va' bikmørkt å sílregn då da kóme heim'tt' av heiinn.
bikundeleg (H)	oppfinnsam person som er god til å utføre vanskelege tekniske oppgåver Sjå også bikundelèg'e (V), konstig'e og hag'e.	Den bikundelegari av da va' Eirik.
bikundelèg'e (V)	oppfinnsam person som er god til å utføre vanskelege tekniske oppgåver Sjå også bikundeleg (H), konstig'e og hag'e.	Svein va' den bikundelègasti av da. Hú æ bikundelèg ti' å kåme på det.
bilåten	stappmett, godt forsynt	Nò æ eg så bilåten at eg vinn'e alli ète mei'.
birgjen	person eller dyr som et endå om det ikkje er den beste maten	An må vère birgjen om an èt'e mygla stump'e.
bisett'e	1. svært ivrig 2. leie til	1. Pusi æ plent bisett'e ti' å opp'å kjykkenbenkjen. 2. Lefsun våre så bisette ti' mygle itt da vorte lagde n'i barkekjèri, så mi laut leggje nòkå midjom leivó.
bisk'e	vere ram til, ha hang til	'An va' bisk'e ti' setje seg fysst ingjen såg 'an.
bitrúdd'e	1. til å stole på, påliteleg 2. ikkje til å stóle på	1. I an butikk'e ell' a forretning lýt an have bitrúdde fókk. 2. 'An æ bitrúdd'e ti' å stèle, for 'an hèv gjårt det førr'e.
bitutt'e	merke i huda etter loppebit	Eg kleiar så att'å ryggjæ; vi du klå meg, Mamme, eg æ så bitutt'e.
bjúg'e	krumbøygd	Haddvår æ så bjúg'e nò ette alt sliti 'an hèv' havt gjænom lívi.
bjúgleitt'e (H)	framståande munn og nase og tilbaketrekt panne	Det æ sjella sjå bjúgleitte fókk.
bjúgnasa	bøygd / krum nase	Pål æ så bjúgnasa, det æ så fræmindsklegt.
bjusen	utydeleg tale	Gunne va' så bjusí at eg ha' vóndt for å skjø̀n' 'æ.
bjåslí'e	hissig etter å kome inn på innmarka for å beite (om husdyr)	Snillesau æ sò bjåslí'e at eg trúr mi barre ljót' slakt' 'an.
bladd'e	utvalt (det beste)	Detti timri æ bladt, kvistlaust å stórt.
blakk'e	1. gulbrun farge; bruka berre om hest; vert ikkje gradbøygt Sjå også músutt'e, blår'e og borkutt'e. 2. pengelens	1. Tór hèv' enn blakk'e hest'e. 2. Tór varte blakk'e då 'an kaupte hesten.
blank'e	ublanda, rein (bruka om metall)	'An laga det av blank'e kåpår'e.
blaug'e	blyg, unnséleg, sjenert	Den jenta va' så blaug at eg fekk inkji a einaste órd útav 'enni.
blauglèg'e (V)	virkar tilbakehaldande	Ungan våre blauglègare førr'e 'ell da æ nò.
blautmerkt	blaut myr der det er veg over	Hestan æ ræde å gange dèr det æ blautmerkt.
blèseberr'e	bunadplagget dregje høgt opp på panna (om kvinner, rekna som ugreitt; vert ikkje gradbøygt) Sjå også blèse.	'U va' blèseberr, den nýe kånâ i Heimigâ.
blidren	uroleg, glitrande synsinntrykk	Eg tikje løyesaumen din æ helst'e for blidren!
blídsklèg'e (V)	blid utsjånad	Den blídsklègji Gunnåren varte allstǿtt så godt líka.
blindtròta (V)	svært trøytt, heilt utsliten (vert ikkje bøygt i kjønn, tal eller grader) Sjå også kavtròta, tròta og tròte.	Det va' 'kji unde da våre blindtròta då da kóme heim'tt'e av heiinn, mæ tunge kassa å lang'e vèg'e.
blódarm'e	blodfattig (låg blodprosent)	Da vorte tídt blódarme av einsídig'e kost'e.
blódstukkjen	blod under huda når ein har slått seg	Lidvår varte så blódstukkjen då den stóri steinen datt né'å fóten 'ass.
blǿmandi	friskleg og raudleitt i andletet (mest bruka om jenter og kvinner)	"Dei blǿmandi kjinní du fyrr'e ha'i, no hav' da bleikna å tèkje ska'i" (gammal stevline).
bløytt'e	sterkt rørd (kjenslemessig)	Mange vorte bløytte då da høyre immisæren i bé'ehúsæ.
blåklædd'e	folk kledde i mørk dress (gjekk ikkje i daleklæi)	Det va' vel helst'e svårte klæi da ha', dei som vorte kadda blåklædde.
blånéa	skiftet mellom ne og ny måne	Denne vikâ æ det blånéa, men ti' hægjinn æ det ný.
blår'e	blå farge	Hesten æ helst'e kvít'e, men mi sei 'an æ blår'e, å mi kadd' 'an Blåren.
bó'fǿr'e	vere i stand til å bere bod eller gå med ei melding	Ungan turve 'kji vère så gamle før'ell da æ bó'fǿre.
bòlen	opphovna	'U æ bòlí unde augó.
borgji	kome greitt og turrt i hus	Høytti æ godt borgji.
borkutt'e	gulbleik farge (bruka berre om hest; vert ikkje gradbøygt) Sjå også blakk'e, blår'e og músutt'e.	Fjórdhestan æ jamnaste blakke ell' borkutte. Mikkjål hèv' a borkutt merr.
bortgjèven	ha selt sjela si til Den Vonde	Gunnúv spila som om 'an va' bortgjèven.
bortnykt'e	liten, veik (bruka helst om dyr, td eit lam som er sers lite og ikkje trivst, men òg bruka om folk)	Lambi æ så bortnykt at det vare 'kji nåkå av det.
bótfærug'e	angrande, klar til å gjere bot Sjå også færug'e.	Bjørgúv varte bótfærug'e på sí gamle dage.
bótutt'e	stor fargeflekk eller flekker (om td sauer og kyr)	Tilemarkskjýne våre mykji bótutte.
bó'vand'e	vanskeleg å få til bords	Sòme som kóme ti' aire å vorte bó'ne mat'e, våre bó'vand'e, vanskelège å få innât bór'æ.
braddandi	drivande, utolmodig etter å kome i gong	Kjètil æ så braddandi, 'an kan alli vente på åkkå.
bramelèg'e (V)	prydeleg, staseleg, vakker (td om rik løyesaum og staseleg pynta person)	Flatelandan kóme så bramelège inn i kjørkjâ.
bratt'e	bratt	A brott stétt æ vónd å kåm' opp for eldri fókk.
brattlenda	stutt bak krysset (om dyr, helst hest)	Denna hesten æ 'kji vén'e, 'an æ for brattlenda.
brattrausta	1. bygning som har bratt tak 2. stolt kroppshaldning (oftast bruka om høge personar) Sjå også raust.	1. Snjóren ræser létt fysst tòkâ æ brattrausta. 2. 'An va' brattrausta, å gjekk mæ hòvúæ hågt.
brausyll'e	få mat heime eller på støylen sjølv om ein ikkje er i nær slekt med vedkomande som serverer maten (om slektskap som er mindre enn syskenborn)	"Mi æ så mykji i hóp at eg tikje mi æ brausylle", sa Såvi.
breffelèg'e	tjukk (mest berre bruka om kvinner) Sjå også breffe.	Der gjeng'e a breffelegt kvendi ette vègjæ.
breffen	tjukkfallen	Åni å Gýró våre breffne å gó'mósne.
breilenda	brei over lenda (om td hest)	Merrí va' breilenda å væl ihópkåmí.
breisklen	plasskrevjande Sjå også breiskle og breiskle si.	Det æ breiskli mæ stakka.
breisleitt'e	breikjaka Sjå også langleitt'e, raudleitt'e, rundleitt'e, smalleitt'e og tunnleitt'e.	'An æ breisleitt'e plent som gófa sin.
brekkfudd'e	breiddfull	Nò æ mjåkkbyttâ brekkfudd, så nò lýt du stiltre di inn'tt'e ó' fjósæ mæ 'enni.
brend'e	skade på hest når ein klyvjar (under søylefòtó vert det varmt og tett så hårlaget vert ljosfarga eller hårlaust og det vert varig skade)	An måtte passe godt på så inkji hesten varte brend'e.
brevsýnt'e	1. uttrykk bruka om person som har lært å lese 2. uttrykk helst bruka om person som ikkje ser til å lese utan briller	1. I gamle dage va' det 'kji adde som vår' brevsýnte. 2. Eg hèv' dimka så at eg æ 'kji brevsýnt'e leng'e, kå fysst eg hèv' brillu.
brondutt'e	mørkebrunflekkut; gjeld storfe	Vetrongjen va' brondutt'e å kvít'e unde magâ.
bròtelèg'e (V)	kraftig; bruka om personar	Mikkjål æ bròtelèg'e å sterk'e.
bròten	1. omvend til tru på Gud 2. vondt sår i silestaden (om hest; alvorleg og ofte varig tilstand)	1. Då Andrés varte bròten, spila 'an alli slåtta mei'. 2. Hestan have a filli gróhold, så fysst hesten va' bròten, så va' det alvårleg.
brotfǿrt	bruka om føret når folk eller dyr bryt gjennom skaren	"Fysst det æ brotfǿrt æ det helst'e úmògeleg å gange på skjí", sa Eivind.
bròthoggjen	sløv, veldig uskarp (om øks)	Øksí æ sò bròthoggjí at 'u æ plent øyelagd.
brúskjen	mykje greiner og kvistar (stort i omfang; bruka om tre)	Brúskne furu have havt det godt. Den furâ æ brúskjí å stórkvistutt.
brylt'e	broddsette skosolar	Det æ trygt å vère godt brylt'e itt det æ svikhålt.
bræsutt'e	flekkut, ureint; vert ikkje gradbøygt Sjå også substantivet bræse og verbet bræse.	Eg kan 'kji gange mæ desse bræsutte fyreklææ.
brǿstfeldig'e	falleferdig (om bygning)	Mange av dei gamle støylsbúó hav' vorte helst'e brǿstfeldige.
brøysli	mykje snø der ein ferdast (på veg eller i utmark)	'Er æ så brøy'sli úti at eg lýt starte snjófræsen.
bråen	smelta (ofte bruka om smør)	Eg lýt hav' bråi smø̀r attat kompó.
brår'e	fortfarande, snappsinna	Gjermund æ så brår'e, 'an tòler alli å var' mótsagd'e.
bråselèg'e	1. stort og rundt andlet (bruka om vaksne folk) 2. storslegen, staseleg	1. Å vère bråselèg'e va' jamt a teikn på at 'an va' for feit'e. 2. Det va' an bråselèg'e amtsstút'e da ha' kaupt nò.
bråsen	1. stort og rundt andlet (bruka om vaksne folk) 2. flott (men noko "for mykje")	1. 'An æ så bråsen å feitlagd'e i andlitæ. 2. Løyesaumen må inkji vère for bråsen, då tikje sòme at det skjemmer út. Den sýâ æ så bråsí.
bråsleitt'e (H)	rundt og fyldig andlet	Gunnår hèv' vorte så bråsleitt'e i di seiste.
bufsen	stor og uflidd person	Æ an eisemadd'e, kan an vèr' så bufsen an vi', men inkji fysst an búr ihóp mæ aire.
bugjen	1. bøygd (mest bruka om tømmerstokkar og folk) 2. hjulbeint Sjå også langbugjen.	1. Danil æ lang'e å bugjen, men fair 'ass va' bugnare. Åsan i búinn æ bugne. 2. Sigúrd va' så bugjen i fótó då 'an va' líten.
buldren	høgmælt, bråkete	Buldrne drykkjebassa lýt an passe seg fyri.
bulig'e	tjukk	Torjús æ buligare 'ell 'an Bjynn.
bultren	tykkfallen, "rund"	Svein va' bultren å feit'e.
bumsen	ha ugrei tale eller framferd (gjeld personar som "kjem brått")	Pål va' så bumsen, 'an tala tídt førr'ell 'an tenkti.
bunga	bulande (td metalplate)	Platâ va' bunga, så eg fekk avslag i prísæ.
bungjen	holt, bøygt (om td bordplanke)	Æ planka for bungjí så kan an 'kji brúk' 'æ ti' nåkå som leitar på.
bungutt'e	bulkete, hol, bøygd (om td bordplanke)	Den gamli, bungutti kaffékaslen hèv' vòr' i støylsbúinn åkkå så lengji eg minnest.
burven	1. ugrei framferd (tek lite omsyn) 2. unøyen, ufin, ugrei (manglar "sosiale antenner") Sjå også burvi.	1. Den burvni sveikadden varte alli líka, 'an gjåre barre som 'an villi sjav'e. 2. Herjús va' så burven, 'an gjåre mest'e ingjenting greitt.
busmen	ureint, rotete (ofte bruka om hus og personar)	Det æ busmi i Útistog, men dei tvei sveikaddan æ nå helst'e gamle au.
busselèg'e (V)	velfødd	Einår va' rund'e å busselèg'e.
bústeleg (H)	nauten	Tòróv æ helst'e enn bústeleg dreng'e.
bústelèg'e (V)	ugreitt stelt i kledevegen, dårleg kroppshaldning, mindre ven utsjånad	Gunnår va' helst'e bústelèg'e, úsjålèg'e å stússen.
busutt'e	mykje boss; vert ikkje gradbøygt Sjå også bus.	Der vare helst'e busutt'e rundt omnen fysst an eller.
butta	kappa i lengder (om tømmer)	Æ da butta adde stokkan?
butt'e	1. tagal, tverr 2. sløv, ukvass (avrunda egg)	1. Torgrím va' helst'e butt'e då mi kóme ti' tale om dèt som ha' hendt. 2. Níven æ så butt'e at eg kan alli brúk' 'an.
buttfyri	1. uskarp odd eller egg på reiskap Sjå også núv'e. 2. ugrei, tverr og vrang person (H)	1. Øksí mí æ så buttfyri at eg må hav' stei'hoggji. 2. 'An æ plent buttfyri i dag!
bútunn'e	ha lite buskap	Mi våre helst'e bútunne i haust.
búveleg (H)	dum oppførsel i fullt sinne
búvidd'e	viltspringande; bruka om husdyr	Kjýne sprunge plent búvidde, det va' nóg bøykjen da våre ræde.
býensgjår'e	fabrikkprodusert	Denné brugdestólen hèv' eg inkji gjårt sjav'e, 'an æ býensgjår'e.
bysutt'e	mykje boss	Æ det bysutt'e, brúkar eg límen.
bægflett'e	skinn som er bægflett
bænå	1. øydelagt, utslite (ordet vert bruka for moro; trykk på fyrste staving) 2. ikkje ope beinbrot (trykk på båe stavingane)	1. Skóne mí æ bænå, da lèke som síla. 2. Det va' viktig å få beiní i rétt stilling fysst ska'en va' bænå.
bǿst'e	1. trå etter, ha lyst på, ha lyst til 2. vere morsk (H)	1. Gunleik va' bå' ǿr'e å bǿst'e ett' 'enni Tóre. 2. Inkji vèr' så bǿst'e, Dreng!
bånsjúk'e	sjuk før fødselen (om kvinner)	Signe va' bånsjúk å va' eisemó heimi.
bånskjen	barnsleg; vert bruka om vaksne folk Sjå også bån.	'An æ så bånskjen, å vi' allstǿtt sýne styrkjen sin.
bånsklège (V)	barnsleg; vert helst bruka om born Sjå også bån.	Eg tikje Gývi æ bånsklègare 'ell Margjitt, endå 'u æ gamlare.
båreskjept (V)	når snøoverflata er bylgjut og hard på grunn av vind; vert ikkje bøygt i kjønn, tal eller grader Sjå også båreskjǿlt (H).	Det æ úhǿgt å kjøyre fysst det æ båreskjept.
båreskjǿlt (H)	når vinden har gjort snøoverflata bylgjut og hard; vert ikkje bøygt i kjønn, tal eller grader. Sjå også båreskjept (V).	Det æ úhǿgt kjøyre itt det æ båreskjǿlt.
båstrúten	uttrykk bruka om når juret vert hardt og hovnar opp på ei ku som nett har kalva	Mi lute sjå godt ette dei båstrútne kjýrinn.
daglaus'e	termin; gjeld svangerskap på menneske og dyr Sjå også drabbe.	No æ kjýrí daglaus, men 'u drabbar vel som 'u plage.
daleklædd'e	kledd i setesdalsbunad	Forellí mí gjinge daleklædde ti' ette kríí.
dap'e	motlaus, trøytt	Da vurte helst'e dape då da kóme né'at vègjæ, å såge at bussen ha' reist frå da.
datóstǿtt	same dato kvart år	Nasjonaldagjen æ datóstǿtt, men dèt æ inkji píns.
daubrend'e	dårleg å få til å brenne (td halvroten eller rå ved som brenn dårleg og gjev lite varme, eller vanskeleg å få det til å brenne pga høg luftråme eller dårleg trekk)	Myskjen vé'e æ daubrend'e.
daudmóta	1. lat, makeleg (vert ikkje gradbøygt) 2. nedstemt, deprimert Sjå også mota.	1. Òlâv va' så daudmóta, 'an fekk alli ti' nòkå ting. 2. Nò hèv' eg vòr' daudmóta lengji.
daudtǿkjen	tiltakslaus, seinfør, doven	Den daudtǿkni Lidvåren æ inkji mykji hav' mæ fysst det æ dugna'e.
dau'e	1. lite futt i 2. daud Sjå også daue.	1. Denné bílen va' dau'e, motóren må vère útsliten. 2. Den daui sauen låg å rotna i a súrtedíkji.
dau'ella	vanskeleg å gjere opp eld (td i uver)	'Er æ så dau'ella i desse durmne veiræ, eg fær alli gjèr'å!
dau'spak'e	særs roleg og godlynt (om hest)	Blåren æ så dau'spak'e at eg tar snér alli have beisl på 'ó.
dautròta	svært trøytt	Ungan våre dautròta å sovna mæ same da kóme inn'tt'e.
deisen	1. fornøgd 2. "søt"	1. Kånâ sat så deisí innmæ sivâ. 2. Det va' enn deisen gút'e!
dengd'e	1. tape i slagsmål 2. risdengje	1. "Bjørgúv Uppstad va' alli dengd'e..." (stevline) 2. Gúten grein som 'an ha' vòr' dengd'e, då 'an inkji fann att'e kjýrí.
desten	fornøgd, roleg, liketil, sjølvtrygg, viser tydeleg at ein er fornøgd med seg sjølv	Kånâ 'ass reiste frå 'ó, men 'an va' líke desten. 'An kåm så desten, som 'an måtte væl.
dettutt'e	klumpete graut	Mæ fínt mjø̀l kunna grauten var' dettutt'e, det va' bèt'e mæ sammali.
dibbi	dove, tamt (bruka om t.d. øl eller anna drikkande)	Detti ǿli æ så dibbi, det æ alli drikkandi.
didren	skjelven	Mange vare didrne itt da vare gamle.
dig'e	1. tykk, feit 2. gravid Sjå også digne.	1. Ånund hèv' vurte helst'e dig'e, dei seinare årí. 2. Tóne æ visst dig no.
díkjutt'e	blaut grunn (med søle eller vatn)	Fysst an leier enn hest'e, lýt an sjå etti at det inkji æ díkjutt'e dèr an gjeng'e.
djarv'e	djerv, pågåande, uredd	Tóne æ så djorv at 'u æ alli ræd å liggje eisemó på heiinn.
djúpmylt	djup moldjord i td ein åker	I Góedokk æ der så djúpmylt at der mest'e alli skjín'e.
dogglaus'e	bruka om gras eller voll der dogga om morgonen er borte	Fysst det æ dogglaust om morgónen, kan an ríve út såtun.
dokka	tilskitna og misfarga (om klede og tøy) Sjå også dvålka	Kuptâ æ sò dokka at 'u æ 'kji brúkandi kå ti' kvendags.
dolven	person med ofte negative og "treffsikre" kommentarar Sjå også substantivet dolve, verbet dolve og dolve å tale.	Angjær æ så dolví i talæ.
dòneleg (H)	ståkande, brakande	Det gamle Sjoldmøyslagji æ enn dòneleg slått'e.
dóselèg'e	bleikna (om td ei rugge som er gammal og har vore vaska ofte, eller har vorte bleikt i sola)	Raue lǿeveggji vare tídt dóselège ette nåkå år.
dósen	matt, dus (om farge)	Stakkan 'enni Góme æ gamle å dósne.
dossen	dorsk, slapp, "lett henslengt"	Taddeiv varte så dossen ette å hav' ète a dúeleg måltíd.
dósutt'e	1. bleikt (td av sol og slitasje) 2. hest som er svart med nokre ljosare flekkar	1. Denne ruggâ æ så dósutt at an sér mest'e inkji litin leng'e. 2. Hesten 'ass Haddvår va' dósutt'e.
dottelaus'e	utan klumpar (om graut)	Tukkjen va' stinn'e å dottelaus'e så eg fekk mest'e trykkjen, sò mykji åt eg.
dòven	doven, lat Sjå også gorrdòven.	Den dovnasti mannen æ inkji dòven fysst an ska' heim'tte ti' kvelds.
dovsklèg'e (V)	ser doven eller halvsjuk ut (bruka om menneske og dyr)	'An såg så dovsklèg'e út, å 'an arbeidde au så dovsklegt.
drabben (H)	seint og ujamt gangelag
dragjen	seinfør, treg Sjå også dragmeis'e.	Gunnår kunna vèr' kallege dragjen om morgónen.
dragvóren	treg, seinfør	Gjermund æ helst'e dragvóren, så 'an fær inkji gjårt så mykji.
dramsandi	staseleg (td hår, sylv eller hovudplagg)	Håri 'enni hékk gúlt å dramsandi néd 'å mjønnó.
dramseleg (H)	staut person i bunad med mykje sylvstas Sjå også dramselèg'e (V).	Aslak æ så dramseleg enn kar'e.
dramselèg'e (V)	staut person i bunad med mykje sylvstas Sjå også dramseleg (H).	Aslak æ så dramselèg'e an kar'e.
dramsen	staut person med fine klede	Ånund æ dramsen i dei nýe klæó sí. Åsmund å Svein kóme så dramsne at kjyrkjunn.
dravròten	1. utan kraft (om folk) Sjå også ròten og ròtúli. 2. roten ved utan brennverdi Sjå også fausk'e.	1. Æ du plent dravròten, lute mi vère tvei ti' å lypte dessâ stokkjæ? 2. Dravròten vé'e lýt barre rotne.
dravrusta	heilt gjennomrusta (oftast tunnare ting)	Gjengjun æ dravrusta, så húrí sleng'e mest'e laus.
dreffelèg'e (V)	sjølvgod (ser sjølvgod ut)	Dei som æ dreffelège æ tídt godt fornǿgde mæ sjave sikkå.
dreffen	sjølvsikker og sjølvgod	Gúten va' så dreffen dèr 'an gjekk, kjende seg så svær'e.
drègjen	1. person som ser dårleg ut (er tunn og har grått og avmagra andlet); td etter sjukdom 2. nedsetjande ord om person som "ligg med kven som helst"	1. Jórånd hèv'e vorte så drègjí i anlitæ. 2. Drègjen å ti'slæma hèv' 'an vorte halden.
dreisseleg (H)	sveisen, elegant (bruka om person som går og fører seg på ein sjølvsikker og "stolt" måte)	Sigríd va' så dreisseleg då 'u gjekk ti' kjyrkje i dei nýe stakkó sí.
dreisselèg'e (V)	sveisen, elegant (bruka om person som går og fører seg på ein sjølvsikker og "stolt" måte)	Sigríd va' så dreisselèg då 'u gjekk ti' kjyrkje i dei nýe stakkó sí.
dreissen	bruka om person som går og fører seg på ein sjølvsikker og "stolt" måte	Birgjitt æ så dreissí fysst 'u gjeng'e mæ stakka.
drelten	tung (tyngre enn ein ser ut til å vere)	Denné steinen æ dreltnare 'ell 'an sér út ti'. 'An va' an drelten kar'e.
dristug'e	dristig, vågal, uredd	An må 'kji vare så dristug'e at an vågar helsunn.
driten	1. ufordrageleg person 2. urein, tilgrisa	1. Bjynn æ jamt så driten mæ fókk, 'an skjemmer si út mæ dèt. "A drití skjér drèg'e a drití mæ si" (gammal herme). 2. Dei dritne klæí lute tvåast.
dritfús'e	lett for å verte svart og flekkete slik at ureinleik syner godt (helst bruka om klede) Sjå også dritnæm'e.	'An ha' fengje si nýe buksu, men da våre så dritfúse. Svårte bíla æ det dritfúsaste an kan have.
dritgródd'e	svært skiten (vert ikkje gradbøygt)	Nò hèv' eg vòre så lengji på heiinn at eg æ plent dritgródd'e. Skjortâ 'ass va' plent dritgródd.
dritnæm'e	ha lett for å verte ureint (flekker og ureinleik syner godt) Sjå også dritfús'e.	Kvíte klæi æ dritnæme.
dritórdig'e	person som seier stygge ord om ein annan	'U va' alli dritórdig mæ mèg, men den gongjí varte eg vidd 'enni.
dritsklèg'e (V)	ureinsleg (td klede)	Da sa at Herjús va' så dritsklèg'e, 'an tvó seg sjella 'å hondó å lauga seg mest'e alli.
dritslèg'e	1. tilskitna 2. falma eller ubestemmeleg (om ljose fargar)	1. Desse buksun æ så dritslège at an kan mest'e inkji bruke da midjom fókk. 2. Desse buksun æ helst'e dritslèg'e å úvande, da æ 'kji antel grå ell' gúle.
dritsta'e	stansar når han drit (bruka om hesten)	D'æ úhǿgt fysst hestan æ dritstae.
drittrengd'e	drittrengd	An drittrengd'e lýt nøyte seg.
drívkvít'e	kritkvit	Mi våre plent drívkvíte då mi sóla åkkå fysste vendâ om våri.
drjúg'e	1. sjølvsikker, stolt 2. kry 3. dryg Sjå også syv'e.	1. 'U sit'e så drjúg å vi' vite alt best'e sjåv. 2. 'An varte så drjúg'e fysst da skrøytte av 'ó. 3. Det va' an drjúg'e kass'e eg ha' heim'tt'e.
drjúgmælt'e	1. kraftig talemål 2. poengtert tale	1. Den drjúgmælti Torgrímen turte inkji hav' mikrofón'e då 'an tala. 2. D'æ greitt vèr' drjúgmælt'e itt an æ mæ i politikkjæ.
drogla	flekkut, fleirfarga	Kjýri mí, Drogle, æ drogla.
droglutt'e	ulike fargar (oftast bruka om kyr)	Såvi líka best'e droglutte kjý, 'an meinte da mókka så godt.
dropfrí'e	tett (bruka om nevertak)	An lýt have an vånd'e tekkjari på tòkunn for å få dropfríe hús.
droplutt'e	spraglete (oftast bruka om kyr)	Gunnúv selde den droplutte kjýrí sí.
dròputt'e	utett tak av never (td hus eller bu)	D'æ leitt fysst det æ dròputte å det drýp'e plent oppi kvílâ dèr an ligg'e.
drukkjen	full, påverka av alkohol Sjå også drikke, drykkjebassi, fudd'e og stemt'e.	Knút vart'e druknare ti' lenge' det lei' útette kveldæ.
drunten	sein, roleg; gjeld ein "koseleg" samtale Sjå også drunte.	'An va' så drunten mæ 'an sat i stògó å rǿa mæ fókk.
drust'e	svært stortøk (føre seg stort, overdrive, gjere seg til, vere raus)	Da vår' mægjetne i Oppistog ti' vèr' druste.
drusteleg (H)	stort, kraftig, vakkert Sjå også drustelèg'e (V).	Det æ a drusteleg hús Jón hèv' bygt si.
drustelèg'e (V)	Stort og svært og fint; bruka både om folk og ting. Om folk er det bruka om både personen og kledebunaden. Sjå også drusteleg (H).	Tóne æ a drustelegt kvendi. Det va' a drustelegt hús Kjètil ha' bygt si.
drysjen	uskuldig sjølvskryt	Stóre-Taddeiv va' så drysjen, å mi trúdde 'kji så mykji på 'an.
dúdams	svært godt (td mat)	Dèt va' dúdams!
dugandi	1. kraftig, hardt 2. arbeidssam, flink til å få gjort det ein skal gjere, vert ikkje gradbøygt Sjå også duge og duglaus'e.	1. Hesten fekk a dugandi slag av svipunn. 2. Margjitt æ a dugandi kvendi.
dugeleg (H)	stor Sjå også dugelèg'e (V) og adverbet dugeleg.	Mi leste opp a dugeleg høysslass.
dugelèg'e (V)	stor, svær, forsterkande uttrykk Sjå også adjektivet dugeleg (H) og adverbet dugeleg.	Haddvår æ an dugelèg'e arbei'skar'e. Eg åt an dugelèg'e grautetalerk'e.
duglaus'e	doven (får gjort lite av det ein skal gjere) Sjå også duge og dugandi.	Den duglausasti karen ville alli arbeie.
dúlramm'e	løyndomsfull, vil ikkje fortelje det ein veit	An fær inkji mykji útav 'ó Haddvår, 'an æ så dúlramm'e.
dumlen	bruka om person som brukar mykje pengar utan å ha råd til det	Taddeiv æ så dumlen mæ pæninge, no æ 'an vel snart út'å ví'åsæ?
dumm'e	grov eller mørk; om lyd (ras, torever) Somme seier "dump'e".	Fysst tórâ rumlar langt av lei, æ det an dumm'e ljó'e an høyrer.
durmen	1. svevnug, tung i seg 2. grått og mørkt ver	1. Svålaug va' så durmí at 'u la seg oppi kvílâ a bil. 2. Det æ tunglegt fysst det æ durmi úti.
dús'e	"flott", rikeleg", ufornuftig øydsle	"Der æ mange som æ dúse i dei ættin", sa Jórånd.
dusemang'e	slapp, sjukleg, tagal	Å vère slapp'e kadda sòme å vère dusemang'e.
dústeleg (H)	hard påkjenning eller oppleving (helst om folk)	Det va' a dústeleg bó' å få, at Margjitt ha' drukna.
dvålka	bleikna farge, slite, falma (vert ikkje gradbøygt) Sjå også avlita.	Stakkjen va' så dvålka at 'an va' 'kji vén'e nóg til hægdags.
dvålkelèg'e (V)	slite og falma (om tøy eller klede)	Eg líkar alli å gange mæ dvålkelège klæi.
dyssig'e (H)	døsig, svevntung	An må inkji vèr' dyssig'e itt an ska' kjøyre bíl'e.
dyvje	stor, sterk, tung Sjå også dyvje og dyvje seg.	Det va a dyvje kvendi, den kånâ 'ass Augund.
dærleleg (H)	samanfiltra (om ull)	Itt sauin ha' gjengje lengji i skógjæ om hausti, kunna uddí vare nòkå dærleleg.
dåm'e	mørkt	Det va' host'e dåmt ti' lèse i lampeljósæ.
dåmlèg'e (V)	likeleg, hamleg, stautt	Det kan vère mangt som fýer mæ å vère dåmlèg'e.
ei'bǿlt'e	oftast bruka om gard som ligg for seg sjølv i landskapet	Mange ei'bǿlte gara var' fråflutte.
ei'gjara	fingerring (enkel ring av sylv)	Denné gamli ringjen æ ei'gjara.
eigjen / ègjen	1. eigen 2. sta	1. Èg tikje 'u kan brúke sin eigjen bíl'e, å inkji barre låne min. 'An spennte ballen i ègji mål. 2. Tóre æ så ègjí, 'u vi' have det plent som hú meini.
ei'gjengd'e	1. bruka om person som helst held seg åleine og vil greie seg sjølv 2. i stand til å gå åleine (gammal nok)	1. "Eg æ ei'gjengd'e", sa Lavrans, han kåm mæ kjý sí ette dèt dei hí ha' reist mæ búskapæ på heií. 2. Eg va' ei'gjengd'e då eg va' rundt tíe år.
eilagt	eintråds garn	Eg vi' hav' spiti mitt tunt å létt, så eg brúkar barre eilagt.
eilang'e	uskøytt; bruka om stokkar o.l. som ein ikkje treng å skøyte	Det va' barre eilange stokka. Bóri æ eilangt.
eilita	einsfarga (treng ikkje vere farga med fargestoff) Somme seier "eislita".	Kvíletjelli æ eilita.
eimen	sjukleg, svakleg, falma, uvel	Dótte mí æ eimí nò, men eg håpar at 'u kjæm'e si.
eisemadd'e	1. åleine 2. den einaste	1. Eg sit'e eisemó, å tikje helst'e dauvlegt. Eg va' innom ti' 'ó Gófa, 'an sat eisemadd'e'. 2. "Gamlegófa va' visst eisemadd'e om å greie detta karsstykkji", sa Såvi.
ei'skròva	liten gammaldags spinnerokk der hjulet står på skrå på ei einskild hovudfjøl	Mi ljóte snart stelle att'e denné gamli ei'skròva rokkjen åkkå.
ei'slungjen	einsidig, kjedeleg, monotont	Å slå plæna dag' ette dag'e kan vèr' ei'slungji arbei.
ei'spòla	ei breidde (om td kjørkjetæpi)	A ei'spòla tæpi æ barre ei breidde.
ei'spæna	mjølkar berre i ein spene (av to)	An sau'e som hèv' fengje júvrbitendelsi å barre mókkar på ein spæni, kadde mi ei'spæna.
eitóla	einkjønna (om plante)	"Gråní æ eitóla", sa Gunnår. Molteblóman æ ei'tóla, å jarbèrblóman æ tvítóla.
eldelèg'e (V)	"gammal" utsjånad	Torjús hèv' vorte så eldelèg'e nò, eg trúr alli 'an æ plent frísk'e.
ellesklèg'e	1. ser gamal ut 2. gamaldags	1. 'U hèv' vurte så ellesklèg i det seiste. 2. Det æ nåkå ellesklège hús da bú í.
ellfím'e	lett antenneleg	Enkjandi tunne bjørkenævra æ ellfíme.
ellgåmål'e	eldgammal, svært gammal Somme seier "ellandi gåmål'e".	Da fortålde om a ellgåmó timre som ha' finndalslapt.
ellsterk'e	eldfast (toler sterk varme)	An lýt brúke ellsterk'e stein'e fysst an ska' múre opp åri.
eplutt'e	tydelege flekkar (bruka om hestar)	Hèv' du selt den eplutti hesten din?
ettelaga	tørstedrikk som ein får ved å sile vatn gjennom sadden Sjå også substantivet ettelaga.	Ettelaga ǿl va' gó'e tostedrykk'e.
ettelaten	likesæl, doven, tendens til å utsetje ting	Sku fókk røkkje nåkå, kunne da 'kji vère ettelatne.
èvendi	overlag, svært	'An gjekk som 'an va' èvendi fudd'e.
evste	øvste	Det va' barre den evsti stokkjen som inkji va' ròten.
faggelèg'e (V)	tjukk, seinfør, klossete Sjå også fagge, faggji, faggjen og fagge seg ti'.	An faggelèg'e gamlingji må an alli stýre úti på motórsykkel.
faggjen	seinfør, lite tiltak, rekk lite Sjå også fagge, faggji, faggelèg'e og fagge seg ti'.	Dei tvei brǿan i Nórstog æ faggne, da var' alli færige mæ nòkå slags arbeid.
failaus'e	farlaus	Bonní vorte failause mæ da våre små.
faktegrei'e	"godt kroppsspråk" (greie fakter i lag med andre menneske) Sjå også fakti.	Augund va' så faktegrei'e, 'an oppfǿre seg så natúrleg å greitt.
falsk'e	falsk	Det va' 'kji godt kåme i hug Hæge va' så folsk at 'u narra åkkå.
fantaktig'e	farkete (gjer ugreie ting mot andre) Sjå også fantutt'e og fant'e.	Gútungan i Nórdibǿ våre kalleg fantaktige, da funne på så mykji filleskap.
fantelèg'e (V)	bruka om "å sjå fanteleg ut" eller "vere fanteleg kledd"	Góme tótte at den hópen som kóm va' så fantelèg'e at 'u vill' alli slepp' 'ó inn.
fantutt'e	bruka om liten eller ung person som driv med fantestykke og fanteskap Sjå også fantaktig'e og fant'e.	Eg vi' inkji seie at Svein æ fantutt'e, men nòkå småfantutt'e æ 'an nóg.
farsýnt	tydeleg veg eller far	Der va' jamt farsýnt midjom støyló førr' i tí'inn.
fastandi	1. å ikkje ha ete mat eller drikke i det siste 2. å ikkje vere påverka av alkohol	1. Eg reiste fastandi i dag. 2. 'An va' 'kji antel fudd'e 'ell fastandi.
fast'e	verte i beit med (ikkje finne løysing)	Eg vare plent fast'e mæ desse ungâ, det nyttar alli ko an seie mæ 'an.
fastgjúra	spent fast med lerreim eller taug	Eg hèv' lesst mykji skraml på ti'hengjaren, men alt æ godt fastgjúra mæ jekkestroppu.
fatikk'e	fattig Sjå også fatikksmann'e.	Den ríkji gjøymer di den fatikkji kastar. (Gåte) Svar: Snykk'e (snørr).
fatren	1. senil ("i barndomen") 2. ikkje normale åndsevner	1. Góme æ så fatrí nò, at mi kunne alli reise ifrå 'enni. 2. Å ja, æ det 'kji denne fotrí som hèv' fatra né'å seg denné fatren" (herme).
fausen	lite nøyen person som steller seg dårleg og uvyrde	Den fausne Hægâ varte filli líka.
fauskjen	halvroten, laus og lett (om ved)	Det vare mykji fåskji av fauskjen vé'e.
feddelèg'e (V)	grei, lageleg	Det va' viktigt for 'an Seippel at måli va' feddelegt å greitt. Gýró Mannspann va' så gó'e an skraddari, klæí 'u sauma våre allstǿtt så feddelège.
feggeleg (H)	velskapt person som er i god form	Pål va' bå' feggeleg å klók'e.
feggjen	velnøgd (og viser det)	Mi våre så feggne då mi finge heim'tt'e kverr kjélingjen.
fègjen	glad Sjå også úfègjen.	Eg varte så fègjí då di kóme úskadde heim'tte. Lars va' fegnare i pæninge 'ell i syllfókjæ sí.
fegrast'e	1. vakraste Sjå også fegrast. 2. beste	1. Anlaug va' fegrast'e av dei tvau kvendó. 2. 'An gjipte seg då 'an va' på det fegraste.
feig'e	1. dødsmerkt (skal døy) 2. feig, ikkje til å stole på	1. Fysst da såge tvau strå i kross på tilæ, va' det teikn på at der va' ein som va' feig'e i húsæ. 2. feig (vanleg nynorsk tyding, berre bruka i nyare tid)
feiglèg'e (V)	bruka om person som ser ut som han skal døy	Asgjær æ så feiglèg, 'u æ visst fælt sjúk.
feitmyld'e	tjukk	D'æ va' nóg gjævt vèr' feitmyld'e førr' i tí'inn.
feitsklèg'e (H)	tjukk utsjånad	Jø̀rund æ helst'e feitsklèg'e, men æ seig'e ti' gange i heiinn.
feitutt'e	full av feitt på hendene Somme seier "feittutt'e".	Eg æ så feitutt'e 'å fingó, eg lýt två meg godt førr'ell eg bretter ihóp klæí.
feskjen	bruka om mjølk / mjølkeprodukt som er laga av uskumma mjølk, ikkje surna Sjå også feskjen ost'e og feskjen sodd'e.	Systi reidde graut'e av feskjí mjåkk
fest'e	1. forlova 2. i teneste, i arbeid	1. Jentâ va' fest då Håvår kåm ti' Langjei. 2. Haddvår va' fest'e heile sommåri i Heimiga'.
fettrau'e	motviljug, treg Sjå også trau'e.	Inkji vèri nå sossa fettraue, gangji nå fórt å så gjèri nå detta!
fiblen	uroleg, forstyrrande	Kristí æ så fiblí, 'u úróar meg heile tí'í.
fiksérlèg'e (V)	bruka om person som gjer narr av andre	Turíd va' så fiksérlèg då 'u tala om dei i Heimigâ.
filakselèg'e (V)	morosam, original utsjånad (merkjer seg ut på ein eller fleire måtar) Sjå også filangselèg'e.	Haddvår va' så filakselèg'e i dag, 'an ville vel finne på nåkå lǿglegt.
filangseleg (H)	humoristisk, morosam, skøyar Sjå også filangselèg'e (V) og stolli.	Anne æ så filangseleg at det æ plent gama å vère i hóp mæ 'æ.
filangselèg'e (V)	1. person som er humoristisk, morosam, lureleg, skøyar 2. person med noko spesiell skapnad Sjå også filakselèg'e (V), filangseleg (H) og stolli.	1. Dèt va' an filangselèg'e kar'e, den mannen 'enni Sigríd. 2. Òlav va' så filangselèg'e å sjå på.
fileleg (H)	person som ser "lurleg" ut, dreg noko på smilebandet Sjå også filelèg'e (V).	Eg såg 'u va' så fileleg, men eg skjø̀na inkji kofyri.
filelèg'e (V)	person som ser lureleg ut, skjelmsk Sjå også fileleg (H).	Jón æ allstǿtt så filelèg'e; eg veit alli kòr eg hèv' 'an. Knút æ så filelèg'e, 'an pynskar vel út nåkå lǿglegt.
filleleg (H)	dårleg Sjå også fillelèg'e (V).	Tór búr i nåkå filleleg hús.
fillelèg'e (V)	1. dårleg 2. sjukleg Sjå også filleleg (H).	1. Ånund gjeng'e mæ fillelège klæi. 2. Kristí sér fillelèg út nò, 'u hèv' sikkert fengje denne kríkjâ.
fillen	1. lite flink 2. dårleg tilstand 3. sjuk	1. Hakji va' fillen ti' lèse. 2. Fillne gogni æ a plage å arbeie mæ. 3. 'An va' så fillen at 'an laut leggje seg.
fillutt'e	fillut	Nò for tí'inn tar ingjen gange fillutte klædd'e, men sòme av dei unge gange fillutte avdí det æ móti.
filúrleg (H)	einkvan som ser lur eller skøyaraktig ut Sjå også filúrleg (V) og filúri.	Svenkji va' filúrlegare 'ell Bjynn.
filúrlèg'e (V)	einkvan som ser lur eller skøyaraktig ut Sjå også filúrleg (H) og filúri.	Guttorm va' så filúrlèg'e då 'an fortålde om dei stóre fiskan 'an ha' fengji.
fím'e	ømt, toler lite	Auga æ så fímt, det ska' 'kji mykji ti' førr'ell det æ vóndt. Sòme beisa mǿbela æ fíme for væte.
finnen	flink til å finne ting	Oskefís va' så finnen, 'an såg mei' 'ell brǿan sí.
fírgjara	fingerring som går fire gonger rundt fingeren	Eg finn'e alli att'e den fírgjara ringjen min.
fisfudd'e	full av luft i magen	'Er æ visst tablettu å få tak í for dei som æ fisfudde.
fislen	1. kjælen; oftast bruka om kattar 2. person som gjer seg til og vil vere til vens med folk Sjå også Sjå også fisl, fisle, fisletút'e og fisle katten.	1. Denné katten æ mykji fislnare 'ell den fyrri eg ha'i. 2. Gònil va' så fislí fysst 'u ville have nåkå fyremòn'e.
fismykjen	ha mykje luft i magen	Æ du fismykjen, gakk for sjave deg!
fjaddelèg'e (V)	pertentleg, ryddig	Lidvår æ så fjaddelèg'e, plent som a kvendi, 'an vi hav' det så reint å stròkji i húsó. Lars æ den fjaddelègari av dei tvei brǿó, 'an hèv' allstǿtt reine klæi.
fjadden	god ordenssans (held orden i alt ein gjer)	Asgjær va' så fjaddí, der va' alli nåkå rót antel úti 'ell inni sjå henni.
fjamsen	dumt, stuveleg	'An stó' der å flíra fjamsi. Gunnår stó' der drukkjen, å fjamsa å tala.
fjasen	tøysete person Sjå også fjase.	Sigríd æ så fjasí at an kan alli fare ett' 'enni.
fjaskren	person som ikkje gjev uttrykk for eigne meiningar / meiner ulikt etter kven han er i hop med	Såvi æ helst'e fjaskren, eg veit alli rektig kò 'an meini.
fjatrelèg'e (V)	bruka om "undermåls" person som det ser ut som at det alli æ rétting mæ	Haddvår sér fjatrelèg'e út, an veit 'kji ko 'an kan finne på ell' seie.
fjatren	ubestemt, vimsen, tankelaus Sjå også fjatre, båndǿmi, i vodró og vadre (tyding 2).	'An va' så fjatren at det va' syndleg å sjå å høyre.
fjauskjen	tankelaus, forvirra, fer for fort fram	Tóre va' så fjauskjí itt det hendte nåkå úventa rundt 'æ.
fjompelèg'e	tung og klossete	Lidvår ha' a fjompelegt gongelag.
fjórfǿtt'e	firføtt (td dyr, stol)	An fjórfǿtt'e stól'e æ støygare 'ell an trífǿtt'e.
fjórgåmål'e (H)	fjorgamal, frå i fjor (vert ikkje gradbøygt) Sjå også gåmål'e og fjårgåmål'e (V).	Kjýne líke inkji fjórgåmålt høy.
fjórlagd'e	tråd som er tvinna av fire trådar	Detti gåni eg spinn'e nò æ så tunt, men det ska' vare fjórlagt.
fjórnept'e	samanbrett i fire lag (bruka om flatbraud) Sjå også fjórneppe, únept'e, nept'e og tvínept'e.	Braui varte fjórnept så det inkji skrovla så fælt.
fjúkefærig'e (V)	bruka om personar som td er nær ved å gå konkurs eller er tyngde av skuld Sjå også fjúkfærug'e (H), ví'åsen, spile og færig'e.	'An ha' så mykji gjelli at 'an va' fjúkefærig'e.
fjúkfærug'e (H)	konkurs Sjå også fjúkefærig'e (V), ví'åsen, spile og færug'e.	Fókk tótte leitt då handelsmannen va' fjúkfærug'e, for då misste da búí.
fjuskjen (H)	håret er i ugreie Sjå også fjúskren.
fjúskren (V)	bustete (om hår)	Om mǿnó æ eg så fjúskren i håræ at eg lýt greie meg. Du kan 'kji gange sossa fjúskrí, du lýt kjembe deg!
fjúskrutt'e	uryddig hår	Eg æ så fjúskrutt'e at eg lýt kjembe meg!
fjúskutt'e	ukjemt; gjeld håret	Eg æ allstǿtt så fjúskutt'e fysst eg rís'e opp.
fjøddhåg'e	fjellhøgt, svært høgt	Sòme av hotelló i býó æ fjøddhåge.
fjøyrandi	god fjøring	Skjýsskjerrun våre nòkå fjøyrandi.
fjøyrelèg'e (V)	lett og glad til sinns Somme seier "fjøyrlèg'e".	Asbjynn va' så fjøyrelèg'e dèr 'an gjekk.
fjåg'e	blid, i godlag	Torbjynn å Torbjørg æ så fjåge, da hav' fengje heim'tt'e adde sauin nò.
fjåglèg'e (V)	sjå glad ut	Gunne va' så fjåglèg i dag.
fjårgåmål'e (V)	fjorgammal, frå i fjor (vert ikkje gradbøygt) Sjå også gåmål'e og fjórgåmål'e (H).	Kjýne vi' helst'e inkji have fjårgåmålt høy.
fjårs-fjårgåmål'e (V)	eldre enn frå i fjor (bruka om td kjøt som er for gammalt; tråi)	Detti æ nåkå fjårs-fjårgåmålt kjø̀t, så det hèv' fare ti' tråna.
flangreleg (H)	lite trufast i kjærleikslivet
flangren	utru Sjå også flangre.	Tóne jaga út den flangrni kjærasten sin.
flat'e	flat	Knút fann fleire flate fjetresteina, men Òlav fann den flatasti. Skjílåmí æ flòt. Heddâ æ så flòt som a glasrúte.
flathǿvd'e	motsett av stauphǿvd'e (bruka om hest) Sjå også flåhøvd'e.	Det æ 'kji heldig for hesten at 'an æ for flathǿvd'e.
flauksen	ustadig person som renn i kring (bryr seg lite om si eiga framferd eller korleis ein ser ut)	Dei som våre flauksne vorte jamt sédde néd på.
flausen	1. ugreitt kledd eller stelt 2. flåkjefta	1. "Nò ti' dags æ det på móti å vèr' flausen", sa Såvi. 2. Rannei æ så flausí mæ dèt 'u sei'.
fleinhynnt'e	når horna veks i ulike retningar	Blómerós va' fleinhynnt, så 'u såg nòkå rar út.
flènen	uroleg, fare hit og dit, fare vidt	Gjeitan æ jamt så flènne av sikkå.
flett'e	flådd (perfektum partisipp av å flette; vert ikkje gradbøygt) Sjå også substantivet flette.	Der hékk enn flett'e elg'e på trandó.
flídelèg'e (V)	ryddig person (ordensmenneske, gjer arbeidet på ein god måte)	Åse va' flídelèg i add sí færd. Dei jentun dèr æ så flídelège, da have det så ryddigt rundt sikkå!
flikrutt'e	spraglete; uttrykk bruka t.d. i samband med veving når ein brukar to eller fleire fargar, eller fargar på dyr	Lavrans ha' a flikrutt kjýr.
flíreleg (H)	1. person som har gjort eit spikk, og ventar på reaksjonen 2. person som gjer narr av folk Sjå også flírelèg'e (V).	1. 'An stó' der flíreleg, Svein, då 'an ha' sleppt luftí ó dekkó på lésmannsbílæ. 2 'U stó' der så flíreleg, at eg gjekk beint forbí æ forotta å seie a órd.
flírelèg'e (V)	1. person som har gjort eit spikk, og ventar på reaksjonen 2. person som gjer narr av folk Sjå også flíreleg (H).	1. 'An stó' der flírelèg'e, Svein, då 'an ha' sleppt luftí ó dekkó på lésmannsbílæ. 2. 'U stó' der så flírelèg, at eg gjekk beint forbí æ forotta å seie a órd.
fljótandi	1. greie seg godt 2. flytande 3. "flytande" (framandspråk)	1. 'An livde fljótandi på pensjónen. 2. Eikjâ héldt seg fljótandi ti' mi finge drègj' 'æ i land. 3. Gunnår tala fljótandi dansk.
fljót'e	1. flink, rask 2. glatt, god glid Sjå også fljótt.	1. 'An va' an fljót'e kar'e. 2. Ånund ha' så fljóte skjí at 'an løypte seg mest'e i hèl.
flókutt'e	ugreidd på håret	Tòróv ha' 'kji tvègje seg i hovdæ på fleire viku, så 'an va' helst'e flókutt'e!
flònen	uvyrden Sjå også flòne, flòn'e og flundren.	'An æ flònen å úvýren, rektig a úfée.
flòtí	flatt	D'æ plent flòtí, så hèra kan an lesse stóre loss.
flott'e	raus med pengar (sløse)	Å vèr' for flott'e, vare inkji reikna som fornuftigt.
flóutt'e	mange og kraftige regnbyger	I tóreveir æ det jamt flóutt'e.
flumpeleg (H)	1. tjukk, grovbygd person 2. ting som er større / tyngre enn turvande for sitt bruk Sjå også flumpen (V).	1. Den karen va' så flumpeleg at den vi' inkji èg have. 2. Den flumpeleg kvílâ vi' eg barre híve.
flumpen (V)	1. tjukk, grovbygd person Sjå også flumpeleg (H) og flump'e. 2. person som har dårleg evne til å take vare på ting han arbeider med eller brukar 3. ting som er større / tyngre enn turvande for sitt bruk	1. Såvi æ helste flumpen. 2. 'An æ så flumpen at eg vi' alli late 'an inn'å denna gogní. 3. Den rívâ va' så flumpí at den vi' inkji èg bruke.
flundreleg (H)	person som ikkje gjer seg flid i å få arbeidet vent gjort (men kan elles vere god til å arbeide)	Enn flundreleg mann'e æ 'an, Tòróv.
flundren	uvyrden, uforsiktig, ha lett for å øydeleggje ting	Sigúrd æ så flundren mæ verktøyæ, men så vare mykji øy'lagt au.
flunsen	uvyrden, hardhendt, fer tankelaust fram	Lars æ så flunsen at 'an kan kåme ti' øyeleggje gognin 'an arbeier mæ.
flurpelèg'e (V)	feit og pløsete	Gývi æ lítí å flurpelèg.
flurpen	tjukk; bruka om personar Sjå også flurp'e, flurpe og flurpe seg.	Hú æ flurpí, å dèt æ han au.
flús'e	raus Sjå også flúst og flúsandi.	'U va' allstǿtt så flús mæ matæ.
flusen	slurven, lite nøyen Sjå også flusvirkjen, flus og fluse.	Knút va' flusen mæ addeslags arbei', det varte alli greitt.
flusutt'e	flassete i håret	Eg æ så flusutt'e i hovdæ.
flusvirkjen	fort og unøyaktig (om arbeid) Sjå også flus, fluse og flusen.	Flusvirkjen kan an inkji vère itt an ska' gjère nåkå som ska' halde i lengdinn.
flǿkjen	flink	Knút æ så flǿkjen ti' å stelle adde slags gogni.
fløygd'e	flygedyktig	Fugleungan æ 'kji fløygde ennå.
fløytt'e	berga, hjelpt, vere "over kneiken" (vert ikkje gradbøygt)	Nò æ Torjús fløytt'e, men i fjår va' 'an iddi stadd'e.
flå	flat	Det æ for det meste flå heia på Harangevíddunn. Ti' stampe eplegraut'e æ det godt at grýtâ æ nòkå flå.
flåhǿvd'e	bruka om hest med hov som legg seg for flat så han kan trø mest mot hovskjegget bak (kan kome av at hesten vert skodd for sjeldan; gjeld helst bakføtene)	Det æ sjella sjå flåhǿvde hesta no for tí'inn.
fókkeskjýr'e	folkesky Sjå også fókk og skjýr'e.	Gró hèv' visst vurte plent fókkeskjýr, da sjå æ alli úti midjom fókk lenge'.
fònelèg'e (V)	seinfør, tiltakslaus	Dei som æ fònelège, få inkji gjårt mykji.
fònen	seinfør, tiltakslaus Sjå også fòne seg ti' og fònefót'e.	"Ní, hú æ så fòní at det vare alli nåkå av!"
fonnesett	om våren når snøfennene er så harde at ein kan gå til fots på snøen, utan å søkkje nedi, vert ikkje bøygt i kjønn, tal eller grader Sjå også fonnesliti og snjófonn.	Nò hèv' det fonnesett seg, å då æ det så léttfǿrt.
fonnesliti	om våren når snøen er borte så mykje at det er like mykje berr mark, vert ikkje gradbøygt Sjå også fonnesett og snjófonn.	I mars æ det jamt fonnesliti heimi.
fordansa	utslite, øydelagt	Mopéden min æ plent fordansa, 'an æ útsliten.
forfengelèg'e (V)	uvyrden i talemåte (talar om religiøse ting på ein uvyrden måte)	Jø̀rund æ så forfengelèg'e, 'an rakkar dei góe, gamle salmun nórd å néd!
forfudd'e	svært full (om alkoholkonsum)	'An låg forfudd'e i vègeveitunn.
forfýelèg'e	1. plagsamt (td varmt eller mykje insekt) 2. plagsam, innpåsliten	1. I dag æ det så heitt at det æ plent forfýelegt. 2. 'An æ så forfýelèg'e, Svein, an var' alli kvitt' 'ó!
forfýgd'e	1. plaga av noko (td varme, kulde, plagsame insekt) 2. forfylgd	1. Eg va' 'å heiinn, å varte plent forfýgd'e av flygjæ. 2. Eg varte forfýgd'e av tvei týskera, men eg kåm meg undâ.
forgjård'e	forgjord, fortrolla (oppføre seg unormalt)	Tarjei spila "Nórdafjellsen" så lengji at da sa' 'an va' forgjård'e, å da tóke av 'ó féla.
forkjøyrd'e	lei, trøytt (må alltid ha med eit av verba vère eller vare) Somme seier "forkjøyr'e". Sjå også leid'e.	Mi vorte så forkjøyrde av 'ó Danil, mæ 'an ramsa opp adde slags slòsu.
forleien	hjelpelaus, trege	Eg æ så forleien, eg hèv' fǿrt bort tóbakkji.
forlíkelèg'e (V)	fredsæl	Det æ góslegt fysst fókk æ forlíkelège mæ kvorairne. Lidvår æ forlíkelège mæ adde.
formògjen	overmoge	Bèrí våre formogne, så da våre inkji ètandi.
forstaen	1. bruka om gras eller korn som har stått for lenge på rot eller er overmoge 2. forstått	1. Nò æ vodden forstaen, 'an rotnar i rótinn. Konni æ forstai, det grånar, å då vare det inkji godt matmjø̀l. 2. Sætisdǿlan vare greitt forstane nò ti' dags.
forstýra	tankelaus (ha manglande dømekraft; berre bruka som i dømet under)	Æ du plent forstýra; å springe på desse tunne ísæ!
forsýnt'e	1. lei av, fått nok av 2. forsynt med mat	1. Eg æ så forsýnt'e mæ dessa krauningjinn dí! An kan vare forsýnt'e av å stande lengji i kǿ'e. 2. Nò æ eg forsýnt, eg æ plent stappa!
forsýtt'e	lei av, fått nok av	Eg æ forsýtt'e av å gjère detti opp'tt'e å opp'tt'e!
fortèna	fortinna	Eg trúr mi ljóte fortène denné kaslen, 'an æ så tunn'e i botnæ.
fórtfarandi	1. bruka om folk som arbeider fort 2. rask	1. Sòme æ så fórtfarandi at an lýt passe seg fyre da. 2. Turíd æ så fórtfarandi at det va' inkji undeleg 'u datt i dei bratte stéttinn.
forvend'e	omvendt til "feil" oppfatning i religiøse spørsmål	Tór åkkå æ så forvend'e, 'an hèv' fengje a rang trú.
forøyeleg (H)	ein som brukar mykje pengar eller anna, meir enn ein har råd til Sjå også forøyelèg'e.	Sòme våre så forøyeleg at da kóme út'å ví'åsen.
forøyelèg'e (V)	ein som brukar mykje pengar, meir enn ein har råd til Sjå også forøyeleg.	Sòme våre så forøyelège at da kóme út'å ví'åsen.
frametti	noko opp i åra (i dag ca 60-70 år)	Tòróv æ frametti, men minst líke fæl'e ti' arbeie.
framfǿdd'e	bruka om å vere fostra og fødd fram til ein greier seg sjølv	An æ framfǿdd'e i konformasjónsaldræ.
framlesst'e	framlest, framtung Sjå også baklest'e og framlesse.	Ti'hengjaren din æ så framlesst'e, du lýt flytje nòkå på lassi ditt!
framlút'e	framoverbøygd Sjå også lút'e.	Tóne æ framlút nò, men så æ 'u ive níttí år au.
freisteleg (H)	freistande, tiltalande, lokkande Sjå også adverbet freisteleg (H) og freistelèg'e (V).	Dèt va' enn freisteleg bíl'e, men 'an va' for dýr'e.
freistelèg'e (V)	freistande, tiltalande, lokkande Sjå også adverbet freisteleg (V) og adjektivet freisteleg (H).	Dèt va' a freistelegt hús, men det æ for stórt for mèg.
fremmind'e (H)	framand, ukjend	Det va' létt å sjå at da våre fremminde.
fríkst	friskt	Detta va' a fríkst å godt ǿl!
fròkeleg (H)	rask til å vekse	Denne grǿnkålplantâ æ så fròkeleg.
fròsen	frosen	Eg kåm inn'tt'e så fròsí i dag, ja, plent blåfròsí.
frostig'e	bruka om person som har lett for å fryse Sjå også frostnæm'e, frostsam'e og frostål'e.	'An va' gåmål'e å frostig'e å måtte have det varmt.
frostlèg'e (V)	ser ut som om ein frys	Ungan såge frostlège út dèr da stóge úti i dei kalde narâ.
frostnæm'e	lett for å verte skadd av frost (gjeld helst grøda) Sjå også frostig'e, frostsam'e og frostål'e.	Åkren va' så frostnæm'e.
frostsam'e	frostvar (toler lite kulde og frys lett i kroppen) Sjå også frostig'e, frostnæm'e og frostål'e.	An var' mei' frostsam'e mæ åró.
frostål'e	lett for å fryse Sjå også frostig'e, frostnæm'e og frostsam'e.	Stakkars lítí, 'u va' allstǿtt så frostål, 'u va' 'kji frísk.
frukka	bulka	Bílen min varte helst'e mykji frukka då eg støytti.
frumbòren	førstefødd; vert ikkje gradbøygt Sjå også frumsebån.	Den frumborni kåven va' stór'e å vén'e.
frums'e	fyrstefødd	Kåven æ frums'e.
frunten	stivt, tjukt, ulageleg	Trøyâ mí æ så fruntí, 'u æ for lítí fyre meg au. Sokkan æ fruntne å vónde å gange mæ.
frúsemynnt'e	store / tjukke lipper som bretter seg noko ut Sjå også frúsen.	Eg sér ko fókk han æ av, da æ så frúsemynnte i dei slektinn.
frúsen	tjukk i andletet Sjå også frúsemynnt'e.	Da våre frúsne bògó, Pål å Angjærd.
frutten	person som har lett for å verte sur Sjå også frutte og fruttestikke.	Ånund va' så frutten då 'an laut gjève seg.
frægd'e	rik, mektig	Òlâv æ an frægd'e mann'e, seie da.
fræmind'e (V)	1. framand, ukjend 2. ikkje oppvaksen her i bygda	1. Det va' létt å sjå at da våre fræminde. 2. 'U æ fræmind, men hèv' búdt 'er i femtí år.
fræmindsklèg'e (V)	person som har utvikla seg til å likne meir på framandfolk (i oppførsel, språk osv)	'U hèv' vorte så fræmindsklèg ette å hav' vòr' i Ósló sò lengji.
frøynen	bruka om person som verkar overlegen og på ein flåsete måte nedvurderer andre personar med ord Sjå også frøyne.	Hú va' frøyní, eg líka 'æ inkji.
frøyst'e	kald i kroppen	Eg sat så frøyst'e unde heile mǿtæ, da ha' alli gjårt 'å i tíi.
från'e	glinsande	Sjå den fråne slævâ!
fråtsen	ete mykje og utan manérar	'An sill' inkji vère fråtsen mæ suvlinn.
fudd'e	1. full 2. drukken (påverka av alkohol) Sjå også stemt'e og drukkjen.	1. Týtebèrbytta mí æ fudd! 2. 'An va' så fudd'e at det va' såvídt 'an stód.
fuggjen	1. tjukklagd; om personar 2. stappa full, bulande 3. fullt og rotete; td eit rom	1. Eivind æ helst'e fuggjen no. 2. Eg vill' sjå om der va fuggji, sa 'u, då 'u glåpte på buksun 'ass. Det var' så fuggji mæ a tykk spitekupte inni buksó. 3. Då eg kåm inn i stògâ, va' der så fullt å fuggji at an fekk naudt stíge.
fullaldra	1. vaksen 2. høg alder og dårleg helsetilstand Mange seier "fuddaldra".	1. Fysst an lýt i millitære, då æ an fullaldra. 2. Såvi va' fuddaldra då 'an dǿi.
fullgjengjen	fødd etter vanleg svangerskap (9 månader; ordet vert oftast bruka om born som er for tidleg fødde)	Gýrí fekk a bån som inkji va' fullgjengji, så det va' så bitte líti.
fullkåmen	fullvaksen, fullmogen (om td folk, dyr og grøde)	Åkren æ fullkåmen, så 'an kan snart skjèrast.
fundéra	godt bygt på alle vis (td om hus; ikkje berre om grunnmuren)	Denné múren æ godt fundéra, 'an síg'e nóg inkji.
funkjen	i godt hald, førlagd (ikkje så tjukk som strunkjen)	Tårål må hav' havt det for godt i det seiste, 'an hèv' vorte så funkjen.
fúreleg (H)	fælsleg	Det va' fúreleg som 'an kåm kjøyrandi mæ dei spræke bílæ, Gunnår!
furgjen	1. trong, ulageleg, tek mykje rom (bruka om klede om sko) 2. kjenne seg full av mat eller eller ha mykje luft i magen Sjå også furge.	1. Det vart'e så furgji i skó mæ dei tykke sokkó. Eg æ så furgjen at eg fær mest'e 'kji gange. 2. Nò æ eg så furgjen at eg lýt barre setje meg!
fusselèg'e (V)	seinfør, sein (i td arbeid)	Det æ tunglegt å sjå sò fusselège fókk som 'an Aslak.
fussen	ureinsleg (gå med ureine klede)	Gamle sveikadda æ av å ti' helst'e fussne.
fyddelóen	når attveksten på ein klipt sau er vorten så lang at det er passa til å lage ein ullfell	Eg trúr mi vi slåtre denné veiren i morgó, 'an æ fyddelóen nò.
fyldig'e	drektig (bruka om merr som skal ha føl)	Æ 'u fyl dig, denna merrí dí?
fynd'e	vyrd (om folk)	'Er hèv' alli nòken gjårt slig grip som Jón; late fai sin liggje, slig fynd'e mann'e, å reise opp a narr ó' Sandnès sókn.
fyndeleg (H)	person som utmerkjer seg positivt med utsjånad og veremåte (myndig) Sjå også fyndelèg'e (V) og fyndi.	Svein æ den fyndelegasti av dei tvei.
fyndelèg'e (V)	person som utmerkjer seg positivt med utsjånad og veremåte (myndig) Sjå også fyndeleg (H) og fyndi.	Knút æ så fyndelège fysst 'an stend'e på talarstólæ.
fyrefadden	forfallen (om kroppen)	Eg såg ein på sauesjåæ som eg tótte va' så fyrefadden.
fyresigjår'e	forseggjord	Denné hókkjen æ verkeleg fyresigjår'e!
fyrevís'e	klok etter røynsle	Den som æ så fyrevís'e som 'an æ ettevís'e, så gjåre 'an alli gali.
fyrgjeleg (H)	tjukk og lite vakker (om kvinne)	'U æ så fyrgjeleg, Anne, men 'u varte gjipt líkevæl.
fýsen	god, fin, velsmakande (om mat) Sjå også verbet fýse, fýse mål og fýsemat'e.	Mi líke fýsen mat'e.
fæl'e	1. flink, dugande 2. stygg 3. sterk	1. Han va' fæl'e ti' få det ti'! Hú æ fæl ti' løyp' 'å skjí! 2. Dèt va' an fæl'e bassi! Det va' nåkå fæle klæi 'an gjekk mæ. 3. Det va' an fæl'e vind'e i nótt.
fær'e	før, i god form	Eg æ så fær'e i år, at eg trúr eg vi' gange Sesilåmí. Eg æ 'kji fær'e ti' gange sò lange túra lenge'.
færelèg'e (V)	ser reiseklar ut	'An såg færelèg'e út dèr 'an stód mæ rjúpesekk'e å krykkje.
færemó'e	trøytt av reise	Signe va' færemó ette å hav' vòr' úti på langtúr'e.
færig'e	1. utmødd 2. ferdig, avslutta, fullført	1. 'An va' plent færig'e då 'an kåm opp at Skavlæ. 2. Æ du færig'e mæ leksó, Bóa?
færug'e	1. frisk, i god stand 2. ferdig, klar til å reise	1. Æ Svein frísk'e å færug'e? 2. Gýró sér så færug út, 'u vi' visst avgari.
fǿr'e	1. tettvaksen, kraftig 2. spandabel	1.Gunleik æ bå' lang'e å fǿr'e. 2. Åni va' allstǿtt så fǿr'e.
førri / fyrri	førre; vert ikkje gradbøygt	Eg trèga at eg selde den førri bílen eg ha', for dèt æ den besti eg hèv' havt.
fǿrt	framkomeleg (gjeld føre)	Der æ filli fǿrt på heiinn i vèt'e.
føykjelèg'e (V)	lett på foten og ha greie fakter når ein går (berre bruka om kvinner som går i stakk eller skjørt)	Borgjill va' så føykjelèg dèr 'u stuka attenat diskjæ.
fåen	heldig til å få	Bóâ æ så fåen kverr gong 'an æ på Búinn.
fålé'a	1. få born i kvar ættled 2. få personar i ein huslyd	1. Det sér út ti' at da vare fålé'a, Gunnår å Sigríd, det kjæm'e 'kji fleire bonn. 2. Da vorte fålé'a i Heimiga' då bonní reiste út.
fåórdig'e	"av få ord" (om person som ikkje seier mykje)	Borgår va' fåórdig'e, men vissórdig'e.
gabbelèg'e (V)	sjølvtrygg, nøgd med seg sjølv	Gònil sat så gabbelèg mæ bakstrebóræ.
gâg'e	1. keik, bakoverbøygd (om personar) 2. feil vinkel på ljå (vinkelen mellom ljåen og orvet er for stor)	1. Fókk som gjinge gâge, vurte jamt reikna for å vèr' svære. 2. Det va' 'kji létt å slå vént mæ an gâg'e ljår'e.
gagreleg (H)	1. ufordrageleg, nauten person 2. bruka om eit høgt, ustøtt, stygt eller dårleg byggverk Sjå også gagrelèg'e (V) og gagren.	1.Eg líkar 'æ inkji, 'u æ så gagreleg! 2. Det va' a gagreleg hús!
gagrelèg'e (V)	1. ufordrageleg, nauten person, brauten i ord og åtferd 2. bruka om eit høgt, ustøtt, stygt, dårleg byggverk Sjå også gagreleg (H) og gagren.	1.Eg líkar 'æ inkji, 'u æ så gagrelèg! 2. Det va' a gagreleg hús!
gagren	1. vimsete 2. bruka om person som talar unaturleg høgt og kastar med hovudet Sjå også gagreleg (H) og gagrelèg'e (V).	1. Såvi æ så gagren å úsamelège i an fókkehóp'e. 2. Torbjør va' tídt så gagrí fysst 'u ha' spennt ballen i mål.
galen	1. feil 2. frå vitet, sinnssjuk 3. vill, ustyrleg Sjå også gali.	1. Dèr svòra du gali! 2. 'U varte galí mæ 'u va' ung, å måtte på asýli. 3. 'An æ galen, Svein, sjå koss 'an kjøyrer!
galnórskleg (H)	person som er tåpeleg, vil vise seg Sjå også adverbet galnórskleg (H) og galnórsklèg'e (V).	' An æ galnórskleg, den hèlúven!
galnórsklèg'e (V)	person som er tåpeleg, dum, vil vise seg Sjå også adverbet galnórskleg (V) og adjektivet galnórskleg (H).	Eg tikje det æ galnórskleg mæ ring'e i navlâ. Sjå den galnórsklègji drengjen mæ ring'e i navlâ!
gama	morosam, gildt Sjå også adverbet gama.	Mi ha' enn gama túr'e ti' Ósló i gjår.
gamsen	vill og ugrei famferd Sjå også gams, gamse, gamse si og gams'e.	Dei tvei brǿan æ så líke i fakti, men Tårål æ gamsnare 'ell 'an Tarjei.
gapen	storkjefta	Den gapni byglendingjen vi' inkji èg vèr' ihóp mæ mei'!
gaste	stor, svær Sjå ogå gast'e og gaste seg.	Hèv' du sétt slig gaste kar'e? Eg tók a gaste tak.
gasteleg (H)	1. stormodig, storfelt 2. bruka om personar som likar å "vise seg fram" og "gjere seg til"
gauvren	upassande; om talemåte Sjå også gauvre og gauvretal.	'U va' så gauvrí at fókk líka det inkji.
geffen	sjølvgod (om person som viser med måten ein er, eller går på, at han er stolt og fornøgd med seg sjølv) Sjå også geffi, geffe og geffe si.	Dei som våre geffne vorte inkji líka av adde. Tór kåm så geffen å stautt'e mæ nýe klæi.
gjeipleleg (H)	uvanleg stor bruk av leppene når ein et eller talar	Den gjeipleleg Svenkjen sit'e tytar å èt'e!
gjeivreleg (H)	dårleg motorikk i hender og armar	Sigúrd æ gjeivreleg å úviss'e itt an spíkrar.
gjeivrelèg'e (V)	dårleg motorikk i hender og armar	Det va' inkji greitt vère gjeivrelèg'e itt an sille slå feiselen på mínebòri, som an anné héldt.
gjeivren	uforsiktig i det ein held på med eller arbeider med; andre som er nær lyt passe seg Sjå også gjeivre.	Gunnår æ så gjeivren at 'an lýt passe seg fyr' ó.
gjemeinsklèg'e (V)	lageleg, liketil; om personar	Turí æ så gjemeinsklèg å létt å kåme ti' mæ.
gjengd'e	vere gangfør	Tårål æ ive níttí, men æ ennå gjengd'e.
gjengjen	1. gjæra (ikkje god lenger; td sylte og saft) 2. ferdig gjæra øl (kan då drikkast) Sjå også útgjengjen.	1. Denne saftí vi eg inkje have, u æ gjengjí, sa Lars. 2. Nò hèv' ǿli gjengji, så no vi' eg smake det!
gjèrug'e	1. person som er fæl til å arbeide (H). 2. gjerrig med pengar Sjå også passig'e.	1. Jón æ allstǿtt så gjèrug'e, 'an tèke 'kji kveldi fyrr'ell i ní-tí'inn. 2. 'An va' så gjèruge at 'an alli gav nåkå då fókk kóme rundt mæ bysse.
gjèvandi	gåvmild	Fókk æ så gjèvandi fysst det æ innsamlinga. Ragnill æ så gjèvandi mæ adde; 'u gjèv'e mei' 'ell 'u ha' kunna.
gjiptandi	i giftealder	Fysst an va' rundt tjúge år, då va' an gjiptandi. Sòn min æ gjiptandi kar'e nò.
gjiptegalen	giftegal	Då 'an dróg på årí, varte 'an så gjiptegalen at 'an sprang bygdan endelangs.
gjipterík'e	lett for å få gifte seg	Det gjeng'e så fljótt for dei gjipteríke mæ å gjipte seg.
gjisen	utett Somme seier "gjísen".	Gamle høybúi æ jamt nókså gjisne.
gjúra	fastspent, bunden saman	Hókkjen min æ gjúra mæ trégjåri.
gjúrelaus'e	grenselaus	'An va' gjúrelaus'e ti' å ljúge.
gjygleleg (H)	person som gjev sterk ros for å oppnå noko sjølv	Den gjyglelegasti av dei tvei brǿó varte dengd'e.
gjýselèg'e (V)	veldig, uvanleg, svært	Det va' an gjýselèg'e traktór'e Knút ha' fengje si.
gjyskjelèg'e (V)	dramatisk og lite truverdig (td soge eller forteljing)	Denna gjyskjelège sògâ dí trúr eg líti på!
gjæs'e	1. frekk, frampå, nyfiken 2. fælt Sjå også korrjǿs'e	1. Útlauparan kóme så gjæse å ville have ǿl. 2. Det va' jæst!
gjøyveleg (H)	kvikk (om jente)	'U æ gjøyveleg, Sigríd, 'u fær ting fórt unda.
gjøyvelèg'e (V)	drustelèg, føykjelèg, ferm (om kvinner som går i stakk)	Sjå på 'æ Lív, ko gjøyvelèg 'u æ i dei nýe stakkó sí.
gjår'e	laga (perfektum partisipp av å gjere)	Ko tíd varte den níven gjår'e?
gjårst'e	mogen og gjæra; bruka om ost	Súrosten lýt vère passeleg gjårst'e fyrr'ell 'an æ gó'e.
gladvèrug'e	lykkeleg, positiv	Såvi æ allstǿtt så gladvèrug'e, 'an tikjest alli vèr' våkt i lag.
glalèg'e (V)	bruka om personar som ser glade ut	'U va' så glalèg då 'u kåm heim'tt'e av heiinn.
glamen	buldrande, bråkande	Denné bílen æ så glamen; æ der hòl i eksósæ?
glamren	1. hardt og uslett føre vinterstid (i tunet og etter veg) 2. kvass og skarp (om lyd)	1. Fysst d'æ ísutt'e å glamri i bratte høyskógsvègji, hjelpe vreistan líti. 2. Det va' så glamri i stògunn at 'an reiste út.
glamse	sterk og flink til å arbeide (bruka om person "med godt tak i")	Torgrím va' an glamse kar'e, han lét seg ti'.
glaværug'e	glad, i godlag, lett til sinns	'An va' av dei glaværug'e slagjæ.
glegg'e	god til å leggje merke til, sjå detaljar Somme seier "gløgg'e". Sjå også gå, gålèg'e og gålaus'e.	Det æ godt å vère glegg'e itt an æ på elgjakt. Lív æ glegg, 'u legg'e merkji ti' at der hève dotte a bitte líti mul ó' skålinn.
gleivren	flåkjefta	Rannei kunna au vèr' gleivrí stundom.
glèmandi	blankt, glitrande; berre bruka i denne forma	'U va' så glèmandi i dei nýe brúrestasæ sí.
glensa / glense	1. flink, rask 2. svært god (forsterkande uttrykk)	1. Tjógjei æ an glensa kar'e. 2. No æ der a glense fǿri på heiinn. Det va' a glensa måltíd mi finge då mi sjala åkkå sjå 'enni Moisysti.
glèrsnau'e (V)	fleinskalla	Såvi varte glèrsnau'e førr'ell an va' femåtjúge år.
glèrungjen	glatt is (berre bruka i positiv)	Nò æ det púre glèrungjen út'å túnæ, så di mòg' vèr' vòrige, bonn!
glèrutt'e	snautt (i skogen, i åkeren, i håret)	Det kan vare glèrutt'e i engjinn itt det hèv' vòre for har'e turk'e.
gletti	glatt (vert ikkje bøygt i kjønn, tal eller grader)	Eg tók sparkjen si' 'er va' så gletti.
gljúpandi	1. dragande, gløypande 2. sterk (om mathug)	1. 'An stó' dikt út'å gljúpandi fossæ. 2. Taddâk hèv' allstǿtt havt an gljúpandi mathug'e.
gljúp'e	klok, smart, lur	"Eg æ gljúp'e i engelsk", seie Bjørgúv.
glóbeitt'e	1. kvass, grådig 2. god til å leggje merke til ting 3. blankt, skinande vert ikkje gradbøygt	1. Såvi va' glóbeitt'e i handel. 2. 'An æ så glóbeitt'e, 'an tikjest sjå alt. 'An va' glóbeitt'e ti' sjå alt småttrí som aire alli la merkji ti'. 3. Glóbeitt sylv æ vént å hav' i bringunn.
glóleg (H)	person som glor stort, stirande Sjå også glólèg'e (V) og gló.	Kòfyri æ du så glóleg, hèv' du vorte ræda?
glólèg'e (V)	person som glor stort og stirande (forundra) Sjå også glóleg (H) og gló.	Kòfyri æ du så glólèg'e, hèv' du vorte ræda?
glupsen (H)	veik skare på laus snø (slik at ein brest gjennom av og til)	'Er æ glupsi i dag, eg ha' sillt havt på mi manntrjúgan.
glupskleg (H)	1. vondskleg, illskleg 2. stygt terreng / plass Sjå også glupsklèg'e (V).
glupsklèg'e (V)	1. person som ser farleg ut 2. stygt / farleg terreng / plass Sjå også glupskleg (H).	1. Tór såg så glupsklèg'e út då 'an kåm inn. 2. Eg tikje der æ kalleg glupsklegt i Veiåjúvæ.
glutteleg (H)	1. flakkande augnekontakt 2. person som ser ut som han er morosam Sjå også gluttelèg'e (V) og glutte.	1. Tór hèv' så glutteleg a lag.
gluttelèg'e (V)	flakkande augnekontakt Sjå også glutteleg (H) og glutte.	'U æ så gluttelèg, an veit alli kò der búr í 'enni.
glýmelèg'e (V)	person eller dyr (td hest) med skumle og nifse augo	Æ nòken glýmelèg'e kan an vare ræd'e.
glýreleg (H)	plire, glo olmt Sjå også glýrelèg'e (V), gløyreleg (H) og glýre.	Jón kunna sjå glýreleg ut.
glýrelèg'e (V)	plire, glo olmt Sjå også glýreleg (H), gløyrelèg'e (V) og glýre.	Jón kunna sjå glýrelèg'e út.
glæ'e	svakt, veikt, bleik, fargelaus, mykje oppblanda	Dèt va' a glæ saft, der æ mest'e inkji fargji på 'enni! 'U ha' så glæ bræ å brúni.
glælèg'e	ljose augo og bræ å brúni	'U æ så glælèg tvortiv' augó.
glæmjåkka	tunnmjølka	Fagrei æ så glæmjåkka, det vare mest'e inkji rjómi fysst eg skòmar mjåkkjí.
glævreleg (H)	flåkjefta (om kvinne)	'U æ så glævreleg allstǿtt, Margjitt.
glævren	flåkjefta	Tòróv va' glævren å úsætandi.
glǿse	dugande	Stein va' an glǿse kar'e, an sveipandi arbeiskar'e.
gløymskjen	gløymsk	D'æ syndlegt så gløymskjí som Tóre hèv' vorte i det seiste.
gløyreleg (H)	glo vondsleg Sjå også gløyrelèg'e (V), glýreleg (H) og gløyre.	Kví stend'e du sossa gløyreleg?
gløyrelèg'e (V)	glo vondskleg Sjå også glýrelèg'e (V), gløyreleg (H), og gløyre.	Knút sat så gløyrelèg'e i króne.
gnadig'e	same tyding som arbeisgjèrug'e	Augund æ så gnadig'e, 'an hell'e det heile dagan, å útive kvellí au.
gnâi	kaldt, bitande trekk i lufta (ikkje vind)	D'æ gnâi i Nórdibǿ, fysst det trekkjer av nórdi.
gnarri	kaldt, vind som stryk	I dag hève det vòre gnarri, eg hèv' fròse heile dagjen.
gnavig'e	svært arbeidsam og ivrig etter å skaffe seg fordelar	Den som æ gnavig'e æ útom seg på adde kanta.
gnavli	uslett og steinete terreng der ein slår gras med ljå	På Gråtarteigjæ i Åkri va' det gnavli å slå.
gnúsen	flott, godt (helst bruka om godt måltid)	Detta va' a gnúsi mål!
gnúste	stor, kraftig, tettvaksen	An gnúste kar'e. A gnúste fure. A gnúste mål.
gnýri	1. når det er mykje bråk, ståk 2. når ein har mykje som må gjerast (når arbeidet har hopa seg opp)	1. "Nei, hèr va' så gnýri at hèr kan eg inkji vère", sa Òlav å reisti. 2. Nò æ mi så i bakleksunn mæ desse arbei'æ, at mi få det helst'e gnýri i dag.
gódgjèvandi	snill, god (ha godt hjartelag)	Gýrí va' så gódgjèvandi at 'u tók det mest'e ifrå sjave si.
gódmósen	avslappa, koseleg, fornøgd	'An sat så gódmósen i vaggestólæ.
gódåig'e	roleg, snill, toler mykje, grei å ha med å gjere (bruka både om menneske og dyr) Sjå også gódåisklèg'e.	Anlaug hèv' allstǿtt vòre så gódåig. Kjýrí mí, Vénerós, æ så gódåig.
gódåisklèg'e (V)	ser ut til å vere roleg, snill, tole mykje, grei å ha med å gjere; bruka både om menneske og dyr Sjå også gódåig'e.	Dei måge vère snille, da sjå så gódåisklèg'e út båa tvæ.
gó'e	1. god 2. god smak (mat og drikke) 3. flink til 4. frisk 5. stor, sterk Sjå også adverbet godt.	1. Góe å mjúke stǿli vi' fókk have nò. 2. Det va an nauendi gó'e tukkji du hèv' reidt! Den gói maten vare oppèten fysst'e. 3. Yngjebjør æ gó ti' saume stakka. 'U æ gó ti' kvée au. 4. Nò æ eg gó' att'e. 'An veit alli nær 'an vare gó' att'e av dessa kríkjunn. 5. Åsmund æ an gó'e kar'e. Ska' 'an stýve stóre tré, lýt 'an have gó'e skormat'e.
gó'e	god	Det gjenge líkare mæ desse ska'â i dag.
gó'líandi	snill, venleg	Den som æ gó'líandi vare godt líka.
golse	veldig, stort, kraftig	Det va' golse lær på dei slaktæ. Detti va' a golse mål!
gó'meint'e	velmeinande	Anne æ så gó'meint, 'u seie alli a vóndt órd.
gongsýnt'e	ha dårleg syn (men vere i stand til å gå utan hjelp)	"No æ eg så gåmål'e at eg æ mest'e inkji gongsýnt'e lenge'", sa Gamle-Taddeiv.
gorrdòven	svært doven, vert ikkje gradbøygt Sjå også dòven.	Gorrdovne fókk få líti gjårt.
gorrendi / gorrandi	forsterkande uttrykk, bruka i hop med adjektiva stygg'e, våk'e, ljót'e	"Guttorm æ gorrandi ljót'e", seie Lisle-Tóre.
gorrfillen	svært dårleg	Denné slagníven min æ plent gorrfillen, eg lýt slíp' 'an. Såvi va' plent gorrfillen si' 'an ha' drukkje for mykji ǿl førri kveldi.
gorrleid'e	svært lei av Sjå også leid'e.	Tigg di, eg æ gorrleid'e detta masi ditt!
gorrljót'e	svært stygg utsjånad Sjå også ljòt'e.	An kan få si a vé' kåne om 'an æ gorrljót'e.
gorròten	svært veik	'An va' plent gorròten ti' lypte.
gorrsjúk'e	svært sjuk	Eg varte plent gorrsjúk'e då eg fekk koróna i fjår.
gorrstygg'e	svært stygg; vert ikkje gradbøygt	'U ha' kaupt si ný'e bíl'e, men mange tótte 'an va' plent gorrstygg'e.
gorrvåk'e	1. svært vond smak; vert ikkje gradbøygt 2. person som ikkje er fin å sjå på; vert ikkje gradbøygt gorr = forsterkande uttrykk Sjå også våk'e.	1. Sausen va' plent gorrvåk'e. 2. Gorrvåk'e æ 'an, men mange líke 'an godt fordè.
gó'slèg'e (V)	1. god, fin, koseleg 2. omvend til kristen tru Sjå også adjektivet gó'slèg'e (H) og adverbet gó'slegt (V).	1. Det æ gó'slegt mæ vermdi i omnæ, fysst an kjæm'e inn'tte fròsen. 2. Gýró varte gó'slèg ette vekkjingjinn som va' i vèt'e.
gó'slèg'e (H)	god, fin, koseleg Sjå også gó'slèg'e (V) og adverbet gó'slegt (H).	Det va' a go'slèg túpt du ha' kaupt di!
gó'smaka	velsmakande (gjeld mat)	Suppâ va' gó'smaka, men host'e solt.
gó'tenkt'e	1. tenkjer godt om andre 2. naiv	1. Svålaug æ så gó'tenkt, 'u talar godt om adde. 2. An må 'kji vère for gó'tenkt'e om adde.
gó'vís'e	flink til å gjere godt, hjelpsam og grei	Knút va' jamt så gó'vís'e ti' å hjelpe.
gramse	grov, kraftig	Òlâv hève a gramse skrift.
gramsen	1. person som "grev til seg" 2. "grovt og fort" (om arbeid)	1. Ein som æ gramsen tèk'e mei' 'ell 'an ska'. 2. 'An æ gramsen ti' arbeie, d'æ inkji mange som halde attí 'ó, men 'an ha' godt kunna gjårt si mei fyri.
grasgalen	grådig person som stadig vil ha meir gras og beite	Dei som æ grasgalne var' alli fornǿgde.
grasutt'e	mykje ugras i åkeren	Epl'åkren æ så grasutt'e at no lýt 'an grasast.
graven	gravert	Sýâ æ graví å hèv' au anna pynt.
gravig'e	1. "umetteleg" (person som vil ha meir og meir) 2. nysgjerrig Somme seier "gravlig'e"	1. Pål æ kalleg gravig'e, 'an unner alli aire. 2. Kverr gong eg kåm heim'tt'e å trefte 'æ Tóre, så va' 'u så gravig.
gravtjurr'e	radmager (om svært mager person)	Kristí hèv' vorte plent gravtjurr i di seiste; eg trúr 'u må vèr' sjúk.
grebbelèg'e (V)	grovskoren og mindre fin utsjånad	Nò ha' Svålaug vorte grebbelèg å gåmålsklèg.
greilèg'e (V)	ting som er greitt laga, person som har ei tiltalande / grei framferd Sjå også greileg (H), greileik'e, hendig'e, hǿg'e og tægelèg'e (V).	Dèt va' an greilèg'e kjåkkji du ha' gjårt di. Dèt va' a greilèg kåne du ha' fengje di.
greilèg'e (H)	greitt laga, person som har ei tiltalande framferd Sjå også greilèg'e (V), greileik'e, hendig'e, hǿg'e og tægeleg (H).	'An hèv allstǿtt vor' greilège, Nikelos.
greisam'e	grei, hjelpsam	Greisame fókk æ det hǿgt have rundt seg.
greisklèg'e (V)	person med god utsjånad Sjå også greisklèg'e (H).	Det æ an greisklèg'e kar'e, ha' 'an 'kji vòre så vindfǿtt'e.
greisklèg'e (H)	person med god utsjånad Sjå også greisklèg'e (V).
grélutt'e	stripete eller skjoldete td i andletet, ujamt farga tøy	An kan vèr' grélutt'e i andlìtæ av å gríne, iallfall disom an æ svårt'e ell' driten. Ungjen grein ti' 'an va' plent grélutt'e i anlitæ. Itt an trekste konn mæ maskjín så varte an grélutt'e av dei fæle gjyvæ.
grèvskódd'e	skodd med vinterhestesko (om hest)	Itt an kjøyre timr om vetren va' det viktigt at hesten va' grèvskódd'e.
grillutt'e	bruka om person med rare påfunn (og baktankar)	Birgjitt æ så grillutt, dæ tungt å vèr' ihóp mæ 'æ.
grimsklèg'e (V)	morsk utsjånad	Tòróv såg så grimsklèg'e út i anlitæ at eg varte mest'e ræd'e.
grínefærig'e	på gråten	Knút ha' havt så mykji útlegg på bílen sin at 'an va' plent grínefærig'e.
grínen	person som er i dårleg humør	Fòrmannen varte filli líka, 'an va' så grínen.
gripen	sterk oppleving (td religiøst, musikk, natur)	Ånund varte gripen av dei góe talâ.
gríseleg (H)	urein, uryddig Sjå også adverbet gríseleg (H) og gríselèg'e.	Svein æ så gríseleg enn mann'e, 'an tvær seg alli!
gríselèg'e (V)	urein, uryddig Sjå også adverbet gríseleg (V) og adjektivet gríseleg (H)	Jórånd æ så gríselèg, 'u léar mest'e alli tvåttefillâ sí!
grisen	utett (td vegg)	A høybú på heiinn sille helst'e vèr' grisí så høytti låg nòkå luftigt.
grjóngjèven	bruka om hest som får mykje grjón	Førr'e sa da at hesta som vår' grjóngjevne finge glatt å blankt hårlâg.
grógjill'e	stor evne til vokster	Da la eplí ti' gróings, så da vorte grógjillare.
grómildt	bruka om stad der det gror godt (td der jorda gjev moge korn)	Det kan vère grómildt itt åkren haddar nòkå, å æ sǿvest-vend'e.
groplen	småklumpete (i mjølkeprodukt)	Torjús vill' inkji ète itt det va' gropli.
gròv'e (H)	grov Sjå også gróv'e (V).	Den vitsen va' helst'e gròv'e!
gróv'e (V)	grov Sjå også gròv'e (H).	Den gróvi stumpen æ helsigast'e. 'An æ jamt gróv'e i tòtæ.
gròvlèma (H)	bruka om person som har grove og kraftige lemmer Sjå også gróvlèma (V).	Gròvlèma fókk æ jamt sterke.
gróvlèma (V)	bruka om person som har grove og kraftige lemer Sjå også gròvlèma (H).	Tór æ så gróvlèma, mæ sérs stóre henda å fǿta.
grúeleg (H)	sterk, kraftig, forsterkande uttrykk Sjå også adverbet grúeleg (H) og grúelèg'e (V).	Ånund æ enn grúeleg kare, 'an lypter ko det æ!
grúelèg'e (V)	stor, sterk, forsterkande uttrykk Sjå også adverbet grúeleg (V) og adjektivet grúeleg (H).	Det va' an grúelèg'e mann'e 'u ha' funne si, Margjitt, eg trúr 'an må vère ive tvei méter!
grufsen	stor, sterk; bruka om karar	Bjørgúv va' enn grufsen kar'e, det va' plent som det va' laust, alt det 'an tók í.
gruggjen	hås eller uklår røyst	Eg æ helst'e gruggjen i dag, så eg kan 'kji kvée på festen i kveld.
grumm'e	1. kry, stolt (noko negativt) 2. gje inntrykk av å ha godt med pengar	1. 'An vi' vère så grumm'e, Stein, eg líkar 'an inkji. 2. Håvår kaupte si an ný'e dress'e for å sýne at 'an va' an grumm'e kar'e.
grumsen (H)	dårleg humør
grunn'e	tunnt jordlag ned mot aur eller fjell	Åkren æ grunn'e. Fysst der æ for grunt, vare det så skjini at det alli nyttar hevde, det skjín'e âv.
grunnklók'e	tenksam og klok i alt han / ho gjer	Taddeiv va' 'kji lærd'e, men 'an va' grunnklók'e.
grunnrík'e	rik på pengar og eigedom (etter lokale forhold)	Ha' du eigedóm'e å pæninge i bankjæ, å inkji va' skullig'e; då va' du grunnrík'e.
grús'e	storslege, rikeleg	Det va' a grúst måltíd mi finge i bryddaupæ. Der va' grúst mæ mat'e på bóræ.
grusmelèg'e (V)	grovskoren (mindre ven) person	Det va' helst'e an grusmelèg'e dreng'e, sa fairen om fríaren som kåm ti' dótter 'ass.
grusmen	1. grovskoren (mindre ven); gjeld personar 2. grått og trist ver	1. Da æ grusmne, bå' han å hú. 2. 'Er æ grusmi i dag, sa Knút.
grusteleg (H)	noko skræmande (bruka om personar)	Åni æ så grusteleg, sòme æ helst'e ræd' 'an.
grustelèg'e (V)	noko skræmande (td stor og grovskoren mann)	Itt an sille jage út jólí, kåm der an grustelèg'e mann'e, så ungan vorte lívræde.
grusten	1. "grov" i målet Sjå også kallrausta. 2. kaldt ver og vind Sjå også grusti veir.	1. Sòme æ så grustne i målæ at ungan vare mest'e ræde. 2. 'Er æ grusti i dag, så eg trúr mi halde åkkå heimi.
grutteleg (H)	Bruka om person som ser "lur" ut. Han pønskar på eit eller anna, ofte med augo som halvvegs blundar.
grutten	noko sur og irritabel	Taddeiv va' jamt nòkå grutten om mǿnó.
grútutt'e	flytande grut i kaffi	Kafféi va' så grútutt'e at eg laut súpe det í meg.
grúv'e	framlut, framoverbøygd Sjå også kúv'e, kúr'e, slút'e, kúve, kúven og kúpen.	'An va' så grúv'e ette' mange års slit på gar'æ.
gruvlutt'e	ujamt (td steinete veg) Sjå også gruvl.	Vègjen æ så gruvlutt'e at det humpar fælt itt an kjøyrer fórt.
grýlen	i svært dårleg humør og gjev tydeleg uttrykk for misnøye	'An va' fyddesjúk'e å grýlen då 'an vakna. 'U varte grýlí å vónd då 'u såg ko mi ha' funne på.
grǿn'e	grøn	'Er æ grǿnt å vént úti nò.
grǿ'slèg'e (V)	gråteferdig	Anlaug va' så grǿ'slèg i målæ i kveld.
grǿtelèg'e (V)	trist, til å gråte av	Einår varte så grǿtelèg'e då 'an såg dei djúpe hjúlfòrin ette mýrinn. Tóre varte grǿtelèg i målæ då 'u tala om dótterí som dǿe i a úlykke.
grøysen	bruka om person som talar høgt og skarpt eller irritert mot andre (stygt, barskt og uvyrde) Sjå også grøyse.	Du må 'kji vèr' sossa grøysen, eg vare mest'e ræd'e!
gråhærd'e	gråhåra, vert ikkje gradbøygt	Mamme æ gråhærd nò, men så æ 'u níttí år au.
grår'e	grå	Sòme var' gråre i håræ tí'leg.
gubbeleg	1. tykk (om kvinne; Hylestad) 2. koseleg (Valle)	1. Gýró æ gubbeleg, men spræk å gó' ti' arbeie. 2. Mi ha' det gubbeleg i gjerkveld.
gurmeleg (H)	tjukk kropp og dårleg utsjånad
gurmen	feit og tung person	Fókkji æ gurmen, men da æ gurmandi feite båe brǿan.
gutelèg'e (V)	gudfryktig, omvend til kristen tru	'An hèv' vorte gutelèg'e dei seiste årí.
gutlaus'e	"heidning", ufrelst	"Ungdómen i dag æ gutlaus'e!", sa Juríd.
gýelèg'e (V)	hyklevoren, tilgjord, sjølvgod, "smiskande" (ordet vert ofte bruka om ein person som har gjort noko leitt mot ein annan, og neste gong han treffer vedkomande så er han like blid og fornøgd)	'An kåm så gýelèg'e, som det alli ha' sillt hendt nokå.
gålaus'e	dårleg til å leggje merke til Sjå også gå, gålèg'e og glegg'e.	Sò gålaust menneskjinn som Gunstein æ det sjella an sér.
gålèg'e (V)	flink til å få auga på ting Sjå også glegg'e, gålaus'e og gå.	Det æ hǿgt å have gålège fókk mæ si itt an ska' på reissdýrjakt.
gåmål'e	gamal	Gófa æ den gamlasti i dei gamle húsó.
gåmålskleg (H)	ser gamal ut Sjå også gåmålsklèg'e (V).	Eg tikje Gófa hèv' vorte gåmålskleg i det seiste.
gåmålsklèg'e (V)	person eller ting som ser gamal ut Sjå også gåmålskleg (H).	Eg tótte 'u ha' vorte gåmålsklèg nó, Anne.
hag'e	godt handlag, nevenyttig Sjå også konstig'e, bikundeleg (H) og bikundelèg'e (V).	I dei ættinn va' der nåkå hage kara' å kvendi.
hagnýten	nytte ut vel Sjå også hagnýte.	Bjynn va' gó'e ti' å hagnýte alt på beste måti.
hallrasa	kryssingsrase av sau (ofte dalasau + spælsau; vert ikkje gradbøygt) Sjå også hallrasi, stuttróva og langróva.	Der kan vère mange fyremòna mæ hallrasa saui, da kunna vère léttare í si, å lombí vorte tyngri om hausti.
hallskakt	skråning sidelengs som krev aktsemd Sjå også hadde og hadd.	Di ljóte passe dikkå mæ skóteró dèra, der æ så hallskakt!
halt'e	halt; vert ikkje gradbøygt	Jórånd æ holt å gåmó nò.
hamelèg'e	vakker	'An ha' nåkå hamelège dǿtta, som eg va' helst'e ǿr'e etti.
hammel	halvsjuk, slapp, uopplagd, ikkje i form, mest bruka av eldre folk, om seg sjølv; vert ikkje gradbøygt	Mamme sei' 'u æ så hammel i dag. Eg æ så hammel at eg lýt få an kaffésòpi.
hamram'e	"falsk", utspekulert	Bé'ehúsfókkjí æ hamrame, inni bé'ehúsæ hav' da ein ham'e, ottafyri an anné.
hamskelèg'e	greitt kledd og velstelt hår	Såvi æ allstǿtt så hamskelèg'e, mæ stríputte dressi å brýl i håræ.
hankjen	sjukleg, uopplagd, i dårleg form, ofte sjuk	Tóne hèv' vòre hankjí lengji nò. Da æ så hankne å fillne ti' å ète, desse tvènilan.
hardbeitt'e	bruka om fisk som bit hardt i egnâ (motsett tyding av lausbeitt'e)	D'æ gama å fiske fysst d'æ hardbeitt.
hardmerkt'e	hard (om jord)	Denné teigjen æ så hardmerkt'e at d'æ vóndt å skjóte staurehòl ti' hesjó.
hardmjåkka	hardmjølka (bruka om mjølkefe som er tung å mjølke)	Gullrós va' så hardmjåkka at Svålaug sleit seg mest'e út.
hardnýven	hardhendt	Jón va' så hardnýven mæ dei små.
hardrøygd'e	drage hardt om det ikkje trengst; helst bruka om hestar	Hardrøygde hesta kunna stundum rykkje ti' for tídleg om lassi va' létt.
hardsinna	sterk harme eller sinne (hjå ein person)	Det æ 'kji greitt vèr' ihóp mæ fókk som æ hardsinna.
hardsvævd'e	vanskeleg å vekkje (søv tungt)	'U va' så hardsvævd at 'u vakna alli kòs tórâ sló.
hardtǿkjen	hardhendt	Du må 'kji vère så hardtǿkjen mæ dei lisle.
harkjen	småsjuk (i ferd med å verte sjuk)	Eg kjenner meg så harkjen, eg trúr eg fær krím.
harklen	litt sjuk	Eg æ helst'e harklen i dag, så eg trúr 'kji eg vinn'e så mykji.
harlèg'e (H)	fæl, frykteleg	Eg veit 'kji kvæ av dei tvei brǿó som va' den harlegasti.
harmynnt'e	person med hareskår / open gane Somme seier "haremynnt'e". Sjå også dýrehogg.	Gunnúv va' harmynnt'e, men 'an varte opréra.
harsk'e	sterk harme eller sinne (hjå person som har dette som fast eigenskap)	'An va' så harsk'e å vónd'e, Gamle-Kjètil.
harvlen	1. ustø til å gå 2. ikkje så nøyen Sjå også havle. harvli og skjåmren.	1. Òlâv æ så harvlen at an kunna trú at 'an va' drukkjen. 2. Gunnår æ harvlen mæ det 'an gjèri.
hassen	vanskeleg lynne, snappsinna	Dei som æ hassne æ úhǿge å vèr' ihóp mæ.
hastig'e	1. oppfarande 2. utolmodig, ha dårleg tid	1. Ånund kunna vère så hastig'e av si at det va' úhǿgt. 2. Lýt du vèr' så hastig'e, kan du 'kji steivne a bil?
haukeriven	ugreitt kledd, ustelt, bustete på håret	Nò æ du plent haukeriven, Åni!
hausen	modig, tøff, uforferda	Bjúg va' hausen alt som líten. Uppistogsgútan merkje sikkå út ti' vère hausne.
hausklegt / haustleg	liknar på haust (kjøleg ver)	Rundt skúlestarten, midt i august, fèr'e det av å ti' ti' var' hausklegt.
hausttídd'e	bruka om ku som får kalv tidleg om hausten	I seinare tí'i ville bǿndan hav' kjýne hausttídde.
havgalen	havesjuke (glad i "det jordiske")	Rannei æ så havgalí, 'u vare alli fudd.
havsynt	høgt fjell der ein trudde ein kunne sjå havet i klårt ver Sjå også sýnt.	"Der ska' vèr' havsynt på Havsås", sa Òlâv.
havǿr'e	person som vil ha så mykje som råd av alt	Ein som æ havǿr'e vare filli líka.
hegden	hag, hendig	'U va' så hegdí mæ alt 'u gjåri.
heievånd'e	fjellvand	Mikkjål æ heievånd'e, 'an kjenner vègjin som sí ègjí bukselomme.
heiiskleg	landskap som minner om heia	Der æ så heiiskleg 'pi Fjellgaró.
heilbrygda	uskadd (ikkje beinbrot)	Eg datt fælt i hoppbakkâ, men eg kåm heim'tt'e heilbrygda.
heilrend'e	heilstøypt (om sylv)	Stútesylv va' heilrendt å sterkt.
heilsklèg'e (H)	etter måten i god stand (td bil)	Denné gamli traktóren æ inkji plent vén'e, men 'an æ heilsklèg'e å gó'e.
heimegjår'e	heimelaga	Fjósrèkâ va' heimegjård, men 'u gjåre nyttâ sí.
heimekjær'e	heimkjær	Valldǿlan æ kjende for å vère heimekjære.
heimelèg'e (V)	heime (vert ikkje gradbøygt)	Æ du heimelèg'e i dag, så vi' eg kåme innom deg.
heimerend'e	støypt heime i sylvverkstad (td messing, tinn eller sylv)	Heimerende nappa vorte rende av sylvsméó.
heimesmía	heimelaga smedarbeid; td munnharper	Denné hakjen æ heimesmía.
heimespunnen	heimelaga garn (oftast spunne av ull frå eigne sauer)	Heimespunni gån æ gróvt å sterkt.
heimevedden	heimkjær (held seg for det meste heime i huset sitt)	Haddvår æ så heimevedden, 'an sér 'an 'kji kå itt 'an ska' ti' naddværds.
heimevòven	heimelaga vevarbeid	Æ detta tjelli heimevòvi?
heimfús'e	ivrig etter å kome heim	Kjýrí va' så heimfús, ville allstǿtt tí'leg heim'tt'e.
heinen	hard (om personlegdom)	'An va' heinen bå' mæ sèg å mæ aire.
heiskleg	heieliknande	Der æ nòkå heiskleg i Fjellgaró.
heitbrend'e	stor brennverdi (gjeld helst småved av kvist)	Bjørk æ heitbrend'e vé'e.
hekseleg (H)	kvass og hard ordbruk	'U æ så hekseleg, Gýrí, allstǿtt så stygg i tòtæ!
héla	rima på marka Sjå også héle.	Det va' héla då eg vakna i dag tí'leg.
heljeleg	veldig, kolossalt; forsterkande uttrykk	Det va' an heljeleg stór'e sekk'e 'an kåm drassandi mæ.
hella	handlingslamma, bunden	Kjýrí kan kåme ti' nær som helst, så eg æ plent hella.
hellebròten	når hesten hadde varig sårskade etter hellâ	Hesten va' så hellebròten at eg kunna inkji hell' 'an.
hellesår'e	når hesten hadde sår etter hellâ	Det va' verre ti' var' hellesår'e dissom hestan gjinge mæ jinnhelle, for den va' nòkå tung.
helsig'e	sunn (om mat, drikke og levemåte)	Det ska' vèr' helsigt å drikke tran. Sòme ète brjósk, det ska' vèr' helsigt.
heltelèg'e	ser sjølvgod ut	Bjynn va' så heltelèg'e at sòme tótte det va' stúveleg.
hèlúvsklèg'e (V)	dum (og ser "dum" ut), dumdristig, brautande Sjå også hèlúvi, hèlúvsklèg'e (H), hèlúvsklegt (V) og hèlúvsklegt (H).	'An gjåre nåkå hèlúvsklèg'e fakti, så mi stóge barre å lóge.
hèlúvsklèg'e (H)	dum, dumdristig, brautande Sjå også hèlúvi, hèlúvsklèg'e (V), hèlúvsklegt (V) og hèlúvsklegt (H).	'An gjåre nåkå hèlúvsklèg'e fakti, så mi stóge barre å lóge.
hemlèg'e (H)	betre helse, betre økonomi osv
hendig'e	1. flink til å lage ting med hendene 2. greitt / lett å bruke Sjå også greilèg'e (V), greileg (H), hǿg'e, tægeleg (H) og tægelèg'e (V).	1. Gjermund va' så hendig'e. 2. Dèt va' a hendig gogn.
hendt'e	nevenyttig	Òlâv æ så hendt'e, 'an steller alt som æ.
hengjehæra	bruka om person med skuldrar som skrånar nedover	Å vèr' hengjehæra var' inkji reikna for å vèr' vént.
hengjelèg'e	sjukleg	Blómerós stend'e så hengjelèg, å alli bít'e néd'í. Denna kåven æ så hengjelèg'e at det vare nóg alli kå an tvènili.
hengslelèg'e (V)	hengslete (bruka om lang og tunn person)	Itt an va' hengslelèg'e å oppi årí, trúdde fókk tídt at an va' sjúk'e.
hesplelèg'e (V)	1. tunn, mager 2. fer fort (og noko vilt)	1. Dótterí va' så hesplelèg, berrleggja å mæ an tunn'e kjól'e flagrandi kring seg. 2. Signe hèv' allstǿtt vòre så hesplelèg, 'u gjenge fórt, å arman svinge ti' adde kanta.
hest'galen	når hesten / merra er i brunst (vert berre bruka om merr) Sjå også bíe.	Det va' a plage itt merran vår' hest'galne.
hevdelèg'e (V)	frisk og kvik (td etter sjukdom)	Torbjørg, som ha' vòr' sjúk a vike, kåm så hevdelèg å spúre om mi sille út på skjí.
hevjeleg (H)	kytande	'An stó så hevjeleg å kjýtte ko sterk'e 'an va'.
hevlelaus'e	utan handtak; mest bruka om kaffikoppar Sjå også hèvili og hevlekopp'e.	"Barre hív dessa hevlelause koppan!", sa Margjit.
hími	blådis, uklår sikt, vert ikkje gradbøygt Sjå også móe.	Det kan vèr' hími i godt veir.
himnfús'e	hemngjerrig	Torjús æ så himnfús'e, 'an tòler alli at det gjeng'e godt for aire.
himselèg'e (V)	person som er uhøvisk og ikkje er nøyen på korleis han fer fram eller talar Sjå også hims, himsen, hims'e og himse.	'An va' så himselèg'e at adde la merkji ti' 'ó.
himsen	person som er uhøvisk / ikkje så nøyen på korleis ein fer fram eller talar Sjå også hims, himselèg'e (V), hims'e og himse.	Dei himsne vekse vel âv sikkå nòkå av himselagjæ itt da vare vaksne, i allfall sòme.
hírelèg'e (V)	ser ut som det ikkje trivst	Kjýrí stó' så hírelèg, 'u vill' inkji drikke sutri.
híren	vantriven, utriven (td bruka om dyr og kornåker)	Det æ så híri detti lisle lambi. Åkren vare híren itt det inkji kjæm'e regn fórt.
híssig'e	ivrig til å arbeide	Jón æ så híssig'e, 'an fær allstǿtt unda arbeii.
hjarteglad'e	svært glad, fylt av glede	Nò varte eg så hjarteglad'e; Såvi hèv' kåme ti' réttis.