daudmóta

1. lat, makeleg (vert ikkje gradbøygt)
2. nedstemt, deprimert
Sjå også mota.

1. Òlâv va' så daudmóta, 'an fekk alli ti' nòkå ting.
2. Nò hèv' eg vòr' daudmóta lengji.

volume_up Spel av Har du kommentar til ordet?
Hankjønn
daudmóta
Hokjønn
daudmóta
Inkjekjønn
daudmóta
Fleirtal
daudmóta
Bunden
 
Hankjønn
daudmóta
Ho/inkjekjønn / feirtal
daudmóta
Registrerings­grunn
Dialektord / uttrykk
Ordklasse
Adjektiv
Emne
Personlege eigenskapar
Innlese av
Liv Helga Brokke (2016)
Registrert: 26.12.2004 Oppdatert: 30.04.2018
Info for innlogga brukar:
 
Kjelde:
Bergit Kjetilsdotter Rike
Registrert av:
Svein Jore (26.12.2004)
Korrekturlese av:
Sigurd Brokke (13.01.2016)
Oppdatert av:
Sigurd Brokke (30.04.2018)
Id fra gammalt system:
4058
Intern kommentar:
BR: lat, makeleg Døme frå BR: Olav va så daumot an fekk an alli ti noko ting SB: AH og SR: Deprimert, nedstemt. SB frå Knut J. Heddi, Hybygg-soga, "Adjektivsk å substantivsk sylske (slægtskab)", nr 143. Hokjønn: 1. daumota 2. motlaus 3. dautøki. Hankjønn: 2. motlausæ 3. dautøken. Inkjekjønn: 2. motlaust 3. dautøki. Substantiv: 1. ulyst 2. møe 3. dauheit, dovenskap.