ulkeleg
(H)
leitt, kjedeleg, dumt, ekkelt, ufyselegt
Sjå også adjektivet ulkelèg (H) og adverbet ulkeleg (V).
Snykkjen renn'e så ulkeleg ó' nòsinn fysst an inkji snýter seg.
- Type
- Måteadverb
- Positiv
- ulkeleg
- Komparativ
-
ulkelegare
- Superlativ
-
ulkelegaste
- Registreringsgrunn
- Dialektord / uttrykk
- Ordklasse
- Adverb
- Vallemål / Hylestadmål
- Hylestadmål pga. bøying
- Emne
-
Anna
- Innlese av
- Liv Helga Brokke (2016)
Merk: Når adverbet kjem som siste ord i ei setning, vert endinga -legt
Registrert: 12.02.2005
Oppdatert: 28.04.2018
Del
- Info for innlogga brukar:
-
- Kjelde:
- Sigurd Brokke
- Registrert av:
-
Svein Jore
(12.02.2005)
- Korrekturlese av:
-
Sigurd Brokke
(09.01.2012)
- Oppdatert av:
-
Sigurd Brokke
(28.04.2018)
- Id fra gammalt system:
- 4559
- Intern kommentar:
- SB frå Knut J. Heddi, Hybygg-soga, "Adjektivsk å substantivsk beslegtning", nr 230. Hokjønn: Omgjengeleg, virki, stuvi, flosi, ulkeleg. Hankjønn: Omgjengeleg, virken, stuven, flosen, ulken. Inkjekjønn: Omgjengelegt, virke, stuvi, flosi, ulknæ. Substantiv: Omgjengelegheit, virkelegheit, stutæ (SB: stuvæ?), ulkæ, flosefantæ, smikhuse (SB:?). Hokjønn fleirtal: Ulko, hankjønn fleirtal: Ulka. SB: KJH har ikkje ført opp forklåringar på desse orda.