kakle

Forklåring

1. ikkje få til noko ein prøvar på
Sjå også kaklen og kakl.
2. ruske med (td høy i usikkert tørkever, for å få det tørt)
3. lyd frå høne

Døme

1. Kò æ det du kaklar mæ; sjå ti' vare færig'e!
2. Nò hèv eg kakla mæ desse høyttæ i dagevís, men ennå æ det 'kji tjurrt, så det vare a dýrt fór!
3. Hǿnun kakle fysst da have vurpi.

Infinitiv

kakle

Presens eintal

kaklar

Presens fleirtal

kakle

Preteritum eintal

kakla

Preteritum fleirtal

kakla

Perfektum eintal

kakla

Imperativ eintal

kakl!

Imperativ fleirtal

kakli!

Registrerings­grunn

Dialektord / uttrykk

Ordklasse

Verb

Transitivitet

Intransitivt

Bøying

Lint verb

Emne

Dyr , Arbeid

Innlese av

Ingebjørg Vegestog Homme (2015)

---