gó'slèg'e
(H)
god, fin, koseleg
Sjå også gó'slèg'e (V) og adverbet gó'slegt (H).
Det va' a go'slèg túpt du ha' kaupt di!
- Hankjønn
- gó'slèg'e
- Hokjønn
-
gó'slèg
- Inkjekjønn
-
gó'slegt
- Fleirtal
-
gó'slège
- Komparativ
-
gó'slegare
- Superlativ
-
gó'slegaste
- Bunden
-
- Hankjønn
-
gó'slègji
- Ho/inkjekjønn / feirtal
-
gó'slège
- Komparativ hankjønn
-
gó'slegari
- Superlativ hankjønn
-
gó'slegasti
- Ordklasse
- Adjektiv
- Vallemål / Hylestadmål
- Hylestadmål pga. bøying
- Emne
-
Anna
- Innlese av
- Sigurd Brokke (2005)
Registrert: 25.03.2005
Oppdatert: 21.04.2018
Del
- Info for innlogga brukar:
-
- Registrert av:
-
Svein Jore
(25.03.2005)
- Korrekturlese av:
-
Sigurd Brokke
(25.04.2005)
- Oppdatert av:
-
Sigurd Brokke
(21.04.2018)
- Intern kommentar:
- SB frå Knut J. Heddi, Hybygg-soga, "Adjektivsk å substantivsk beslegtning". 219, snillegæ, lieleg, gosslegæ, vranten. Snillegheit, lielegheit, gosslegheit, vrantri (hell vrongheit),