|
|
íast
|
|
|
idast (gidde)
|
'An íest alli bère inn vé'e agong!
|
|
|
idre
|
|
|
vere i tvil
|
"Eg idrar alli på Skriftí, sa Sigríd, då 'u las i Bíbilæ.
|
|
|
ikle
|
|
|
terge, erte, mobbe
|
'An ikla ti' 'an fekk det som 'an villi.
|
|
|
ílengje
|
|
|
1. dra noko unødvendig ut i tid (td eit møte)
2. forlengje sjukdomstida ved å vere uvøren når ein er sjuk
|
1. Denna sakjí turve mi alli ílengje mei'.
2. Du lýt vère vòrige så du inkji ílengjer sjúkdómen.
|
|
|
illbèle
|
|
|
gråte med kraftig røyst, skrike
Sjå også bèle, bèl'e, illvåle og illbelje.
|
Det va' så vóndt at 'an illbèla.
|
|
|
illbelje
|
|
|
gråte med kraftig røyst, skrike
Sjå også belje, illbèle og illvåle.
|
'U ha' slègje seg så 'u illbelja.
|
|
|
illgrýle
|
|
|
hyle skjerande og langdrege (bruka om td bjørn eller gris)
|
Bjynnen illgrýlte då 'an datt.
|
|
|
illhúve
|
|
|
å skrike ut når noko er så smertefullt at ein ikkje kan teie seg
Sjå også húve og nauhúve.
|
'An illhúva då 'an braut av si fóten i hoppbakkâ.
|
|
|
illníste
|
|
|
lage ein svært kvass og spiss lyd (forsterkande uttrykk)
|
Lǿmendí illníste itt an ǿrter da.
|
|
|
illræme
|
|
|
kraftig skrik, sterk gråt
|
Tóne illræma då 'u fekk "trippelsprøytâ".
|
|
|
illtradde
|
|
|
1. uroleg, nervøs for noko som er i vente
2. (over) ivrig etter å få vere med / sleppe til
Sjå også tradde.
|
1. Eg va' så úrólèg, det va' plent så eg illtradda.
2. 'An va' så ǿr'e ette å kåme út'å banen at 'an plent illtradda.
|
|
|
illverkje
|
|
|
verkje svært vondt og skarpt
|
Nò illverkjer det i tonninn som eg hèv' fengje hòl í.
|
|
|
illvåle
|
|
|
gråte svært kraftig / høgt og sårt (om born)
Sjå også våle, vål, illbèle og illbelje.
|
Sigríd illvåla då 'u datt ó' voggunn. Det va' så vóndt at 'u illvåla.
|
|
|
imne
|
|
|
arbeide på eit emne som skal verte til eit ferdig produkt
|
Haddvår imna på an kubbestól'e.
|
|
|
innmugge
|
|
|
samle
|
"Eg hèv' stræva å innmugga meg mæ órd å talesveipi som hav' gjengje hèra førr'ell landsmåli kåm", sa Knút.
|
|
|
ínǿre
|
|
|
spreie seg, setje i gong med noko nytt, nøre under eit eller anna
|
Det vare jamt ínǿrt fysst sòme bigjynde. Det va' ingjen som ville ínǿre denna úlílège sakjí.
|
|
|
íre
|
|
|
grue seg for noko, íve seg í
|
Pål íra seg ti' å seie at 'an inkji kåm i líkfærí.
|
|
|
íslòse
|
|
|
smelte frå land (om is)
|
An kan 'kji fare votní lenge', for det hèv' íslòsa.
|
|
|
isse
|
|
|
1. kommandere ein hund til å få tak i noko (td eit dyr)
2. vere rastlaus, ikkje kunne vere i ro
|
1. Taddeiv issa hunden på sauin så 'an sille jage da ó' hagâ.
2. Borgjill sprang som 'u va' issa.
|
|
|
ísskare
|
|
|
legge seg is eller hard snø framføre torvollen (demmer opp vatn som då fløymer «oppover» og gjer neverlaget utett; same forklåring som anskare)
|
Det ísskara då mi ha' vòr' i búinn i nåkå tíma, å ellt helst'e fælt.
|
|
|
íve
|
|
|
bruka i uttrykket íve seg í
|
Mi íva åkkå kalleg í om mi tóre hoppe ive bekkjen, der va' så strøymt.
|
|
|
ivefadde
|
|
|
overfalle
|
Eg æ ræd'e denna håvgalni mannen kjæm'e ti' ivefadde meg snart!
|
|
|
ivehǿvle
|
|
|
overhøvle
|
Håvår varte ivehǿvla, 'an ha' gjårt så filli arbei'.
|
|
|
ivenótte
|
|
|
overnatte
|
Førr'e ivenótta kjøyraran gjinni på Ósi, å det va' sò Gófa trefte æ Góme fysste gongjí.
|
|
|
ivetelje
|
|
|
overtale
|
I gjår finge da ivetelje 'an ti' å selje dei tvæ hyttetúptin.
|