|
check
|
vandt
|
|
|
1. vanskeleg
2. kjenne seg utilpass i ein sosial situasjon der ein ikkje kjenner seg på høgde med dei andre
|
1. D'æ vandt å vite ko som æ det rétte.
2. Det va' vandt i dei stóre selskapæ mæ mange advokata å professóra. Mange bonn tikje det æ vandt å tale mæ vaksne å fræminde.
|
|
check
|
vanelegt
(V)
|
|
|
vanleg
Sjå også adverbet vanleg (H) og adjektivet vanlèg'e (V).
|
Mi reiste på arbei' i sjautí'inn, som vanelegt.
|
|
check
|
vani
|
|
|
van til
|
Eg æ vani gjère det sossi.
|
|
close
|
vanleg
(H)
|
|
|
vanleg
Sjå også adverbet vanleg (V) og adjektivet vanleg (H).
|
|
|
check
|
vansipeleg
|
|
|
dårleg stell og styring
Sjå også vansipe og vansipna'e.
|
'An stelte alt så vansipeleg.
|
|
check
|
védkjǿmeleg
(V)
|
|
|
rørande, vemodig
|
Heian våre så védkjǿmeleg véne.
|
|
check
|
vént
|
|
|
1. vent
2. ljost (om kvinnerøyst)
Sjå også vén'e.
|
1. Eg tikje så vént om ditt gúle hår (visestrofe). Eg vålde inkji den véni av gútó då eg bau' opp ti' dans'e.
2. Mange kvóe stèv mæ vént mål.
|
|
check
|
vestafyri
|
|
|
vestanfor
|
Hèv' du vòre vestafyri i sommår?
|
|
check
|
vestâti
|
|
|
vestanfrå
|
Den hardaste vinden kjæm'e jamt vestâti.
|
|
check
|
vestetti
|
|
|
vestetter
|
Gjeng'e du vestetti, kjæm'e du ti' an ví'e kvæv'e mæ mange støyla.
|
|
check
|
vestivi
|
|
|
bruka i samband med å reise over heia til Sirdal eller lengre
|
Eg vi' vestivi førr'ell da stengje vègjen ive heií.
|
|
check
|
vestom
|
|
|
vestover
|
Eg hèv' alli kjøyrt vestom Haukelífjødd.
|
|
check
|
virkeleg
|
|
|
nøye, grundig
Sjå også virkjen.
|
Svein gjère alt så virkeleg.
|
|
check
|
víselegt
(V)
|
|
|
fornuftig, visleg
Sjå også víselegt (H).
|
Det æ så víselegt laga at mi ljóte adde døy.
|
|
check
|
víselegt
(H)
|
|
|
fornuftig, visleg
Sjå også víselegt (V).
|
Mi kunn' alli seie anna 'ell at alt i natúræ æ víselegt laga.
|
|
check
|
vískleg
(V)
|
|
|
greitt og korrekt kledd
Sjå også úvískleg og vísklèg'e.
|
Du lýt vère nòkå vískleg klædd itt du ska' ti' kjørkjunn.
|
|
check
|
víst
|
|
|
tvilsamt
|
D'æ víst eg kjæm'e i kveld.
|
|
check
|
voljeleg
(H)
|
|
|
veldig (forsterkande ord)
|
Det hèv' kåm' voljeleg mæ snjór'e i nótt!
|
|
check
|
vóndskleg / vóndsklegt
(V)
|
|
|
vondt eller leitt å sjå
Sjå også vóndsklég'e (V) og adverbet vóndskleg (H).
|
Det æ så vondskleg å sjå at traktóren stend'e úti heile åri.
|
|
check
|
vòndsklegt
(H)
|
|
|
vondt eller leitt å sjå
Sjå også adjektivet vóndskleg (H) og adverbet vóndskleg (V).
|
Det æ så vóndsklegt å sjå ko mykji mat'e da kaste.
|
|
check
|
vóndt
|
|
|
1. vanskeleg
2. leitt
Sjå også vestne, vónde, adverbet iddi og adjektivet iddi.
|
1. Det va' så skoddi at det va' vóndt å finne rétte vègjen.
2. Det æ vóndt å hav' ratne bonn. Det va' vóndt at du varte sjúk'e. Det va' vóndt at du braut fóten, men det va' vesst'e du miste auga.
|
|
check
|
vrègeleg
|
|
|
frå side til side (om ganglag)
|
Såvi gjekk så vrègeleg at det va' plent syndlegt å sjå.
|
|
check
|
vågeleg
|
|
|
risikabelt
|
Det æ vågeleg å satse pæningan på aksja nò. Å kaupe an gåmål'e bíl'e úsétt æ vågeleg. Det æ vågeleg ríve út såtun itt skjýbankan æ for myrke.
|
|
check
|
våkji
|
|
|
dårleg (ha lita tru på å få noko til)
|
Detta trúr eg mi våkji ti'.
|
|
check
|
våkt
|
|
|
1. dårleg
2. vond smak
|
1. Doktaren trúdde 'ó våkt.
2. Mange tikje at tran æ våkt.
|
|
check
|
vålunt
|
|
|
berre så vidt, snautt, uvisst
|
Det æ vålunt om mi vare færige mæ desse arbeiæ i dag. Det æ vålunt om mi finne nåkå moltu sossi seint om hausti.
|