| Forklåring | Døme | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| check | jalke |
kastrere ein hest
|
Dýrlækjen jalkar grahestan. | ||
| close | jalme |
ljome |
|||
| check | jare |
gravleggje |
Gófa varte jara 'å nórdlénæ 'å kjørkjunn. |
||
| check | jaste |
1. å gjære (helst bruka om saup)
|
1. Saupi vare súrare fysst det hèv' gjasta seg. |
||
| check | jaste seg |
verte tykk på toppen (bruka om skumma mjølk som stod utetter sommaren; eit ostestoff la seg på overflata, og ein laut røre i mjølka kvar dag så ho ikkje skilde seg. Jasten låg på toppen, blengjen låg under) |
Mjåkkjí jastar seg itt 'u stend'e nòkå lengji. |
||
| check | jée seg |
late over seg, gjeve uttrykk for at ein er overraska / forstøkt
|
Signe jéa seg så ko' stautte mi våre. |
||
| close | jerme |
rope høgt |
Gýró jerma å húva. |
||
| check | jinne |
setje smak (eller helst usmak) av jern i gryte eller kasserolle |
Grýtâ hèv' jinna, så det hèv vorte úsmòk 'å vatnæ. |
||
| check | jòkelaupe |
fryse til ei ishinne på marka eller anna (om regn eller fuktig luft; bruka berre i eintal)
|
Det jòkelaupa i gjerkveld, så det va' farleg kjøyre. |
||
| check | jókle |
tyggje forsiktig og seint td fordi ein har dårlege tenner |
Svålaug jókla å åt lengji førr'ell 'u va' færig. |
||
| close | juge |
fare fort av stad |
|||
| close | jukte |
1. farte, vere jamt på farten
|
2. 'An jukta av gari. |