úfée

1. fæl og omsynslaus person (simpel framferd)
2. person som har det rotut og uryddig
Sjå også úféelèg'e (V) og úféeleg (H).

1. Úféun kunne øyeleggje mykji.
2. Å dí úfée, sossa kunne mi inkji have det inni stògunn!

volume_up Spel av Har du kommentar til ordet?
Ubunden form eintal
úfée
Bunden form eintal
úféâ
Dativ eintal
úféunn
Ubunden form fleirtal
úféu
Bunden form fleirtal
úféun
Dativ fleirtal
úféó
Registrerings­grunn
Dialektord / uttrykk
Ordklasse
Substantiv
Kjønn
Hokjønn
Emne
Personlege eigenskapar
Innlese av
Gunhild Espetveit (2011)
check Dette uttrykket er godkjent, korrekturlese og utfylt i alle former av Talemålsgruppa
Registrert: 20.11.2004 Oppdatert: 16.10.2013
Info for innlogga brukar:
 
Kjelde:
Knut K. Homme
Registrert av:
Svein Jore (20.11.2004)
Korrekturlese av:
Sigurd Brokke (31.08.2011)
Oppdatert av:
Sigurd Brokke (16.10.2013)
Id fra gammalt system:
3528
Intern kommentar:
GTH/KKH: Ein person som har det rotut, uryddig. Ein kunne seie det til born: "Å dí úfée!" om både gjentor og gutar; det vart sagt noko skjemtande, som noko uskuldig. "Å dí úfée, sossa kunne mi inkji have det inni stògunn!"