1. til; kjem av "åt" 2. frå (om ettersmak)
1. Eg reiste at skógjæ mæ motórsag å gó' nyste. Torgrím kjøyre konni at kvinninn mæ hest'e å kjerre. 2. Der va' a nòkå særègjí smòk at dei sǿteplæ.
bakanfor
bakerst, sist, til slutt Sjå også bakastí
attåt, i tillegg Sjå også adverbet attat.
Ko slags drykk'e sku mi hav' attat matæ?
attmed, ved
attafor
Traktóren stend'e attenat húsó. Du lýt athuge attenat loptæ, om du hèv kasta bort klokkunn dí dèr.
bakover
1. etter 2. attåt
1. Èg kjøyrer skóter å Tóne heng'e attí på skjí. 2. Eg blandar attí nåkå gróvt i stumpedeigjinn.
bak
Svårtestakkjen hève fedda atti.
bakover Sjå også framivi.
Eg datt attivi.
bakpå
Èg sykla å Jón sat att'å bakbèraræ.
austanfor
aust langs med
austetter
austover
aust ved
Austmæ Slýodden fekk eg alli fisk'e.
austom
Då da kóme austom Tórsdalen bigjynte det å rigne.
1. av 2. frå Sjå også adverbet av.
1. Eg fekk bókjí av 'ó. 2. Eg kåm av heiinn blindtròta å gjænomvåt'e.