Ordliste

1. til; kjem av "åt"
2. frå (om ettersmak)

1. Eg reiste at skógjæ mæ motórsag å gó' nyste. Torgrím kjøyre konni at kvinninn mæ hest'e å kjerre.
2. Der va' a nòkå særègjí smòk at dei sǿteplæ.

attåt, i tillegg (når ordet er sist i ei setning vert den siste "a-en" lang, som i døme nr 2)
Sjå også adverbet attat.

Ko slags drykk'e sku mi hav' attat matæ? Ko vi' du have attât?

attafor

Traktóren stend'e attenat húsó. Du lýt athuge attenat loptæ, om du hèv kasta bort klokkunn dí dèr.

bakover

1. etter
2. attåt

1. Èg kjøyrer skóter å Tóne heng'e attí på skjí.
2. Eg blandar attí nåkå gróvt i stumpedeigjinn.

bak

Svårtestakkjen hève fedda atti.

bakover

bakover
Sjå også framivi.

Eg datt attivi.

bakpå

Èg sykla å Jón sat att'å bakbèraræ.

austanfor

aust langs med

austanfor

austetter

austover

Sku' mi austigjænom å sjå om der æ nåkå reissdýr dèr?

aust ved

Austmæ Slýodden fekk eg alli fisk'e.

austom

Då da kóme austom Tórsdalen bigjynte det å rigne.

1. av
2. frå
Sjå også adverbet av.

1. Eg fekk bókjí av 'ó.
2. Eg kåm av heiinn blindtròta å gjænomvåt'e.