hark'e

hop med kje eller lam som vart tekne vekk frå mødrene (som skulle mjølkast; og lamma vart difor små og veiklege)

Harkjen kjæm'e seist' i hópæ, for da greie alli å hange attí.

volume_up Spel av Har du kommentar til ordet?
Ubunden form eintal
hark'e
Bunden form eintal
harkjen
Dativ eintal
harkjæ
Ubunden form fleirtal
harka
Bunden form fleirtal
harkan
Dativ fleirtal
harkó
Registrerings­grunn
Dialektord / uttrykk
Ordklasse
Substantiv
Kjønn
Hankjønn
Emne
Dyr
Innlese av
Knut K. Homme (2011)
Registrert: 10.12.2010 Oppdatert: 01.04.2018
Info for innlogga brukar:
 
Kjelde:
Knut K. Homme
Registrert av:
Sigurd Brokke (10.12.2010)
Korrekturlese av:
Sigurd Brokke (05.01.2011)
Oppdatert av:
Knut K. Homme (01.04.2018)
Oppdatert av (ny):
Sigurd Brokke (03.02.2021)
Id fra gammalt system:
9679
Intern kommentar:
KKH/GTH: Tòs, tròs, småtteri, små dyr, skrotet, sankjen, resten. Bruka om kje og geitar. "Sume skilde kjei frå mori - harken dei kalla - og "sette dei av". (Torjus Åkre i "Støylsdrift og støylsliv i Setesdal". Årbok for KOT 1974.