kakl
1. noko ein ikkje får skikkeleg til
2. særmerkt lyd frå høner
Sjå også kakle og kaklen.
1. Det varte barre nåkå kakl dèt Jón gjåri, 'an fekk alli ti' nòkå ting.
2. Då rèven kåm innat hǿssehagâ, varte det i eitt kakl mæ hǿnó.
- Ubunden form eintal
- kakl
- Bunden form eintal
-
kakli
- Dativ eintal
-
kaklæ
- Registreringsgrunn
- Dialektord / uttrykk
- Ordklasse
- Substantiv
- Kjønn
- Inkjekjønn
- Emne
-
Dyr
, Anna
- Innlese av
- Gunhild Espetveit (2016)
check Dette uttrykket er godkjent, korrekturlese og utfylt i alle former av Talemålsgruppa
Registrert: 20.10.2005
Oppdatert: 08.07.2016
Del
- Info for innlogga brukar:
-
- Kjelde:
- Olav T. Åkre
- Registrert av:
-
Svein Jore
(20.10.2005)
- Korrekturlese av:
-
Sigurd Brokke
(11.03.2015)
- Oppdatert av:
-
Bjørgulv Holen
(08.07.2016)
- Id fra gammalt system:
- 5541