skjilje

1. halde att ein bruksrett (utan at det er formalisert så nøye)
2. skilje
3. krevje rett til
4. bruka i uttrykket det skjil'e
Sjå også skjiljast og skjilje si.

1. Òlāv skjúlde si rétten ti' brúke støylsbúí endå 'an ha' gjève ifrå si garen.
2. Mi skjúld' åkkå i tvei hópa då mi kóme ti' Spjóte. Skjilji dikkå inkji!
3. Eg skjil'e mi at èg ska' liggje innst'e i kvílunn.

volume_up Spel av Har du kommentar til ordet?
Infinitiv
skjilje
Presens eintal
skjil'e
Presens fleirtal
skjilje
Preteritum eintal
skjúlde
Preteritum fleirtal
skjúlde
Perfektum eintal
skjúlt
Imperativ eintal
skjil!
Imperativ fleirtal
skjiljl!
Registrerings­grunn
Spesiell bøying
Ordklasse
Verb
Transitivitet
Transitivt
Emne
Arbeid
Innlese av
Ingebjørg Vegestog Homme (2013)
check Dette uttrykket er godkjent, korrekturlese og utfylt i alle former av Talemålsgruppa w_footnote_wordVerb_ 2
Registrert: 25.01.2005 Oppdatert: 03.02.2018
Info for innlogga brukar:
 
Kjelde:
Knut K. Homme
Registrert av:
Svein Jore (25.01.2005)
Korrekturlese av:
Sigurd Brokke (13.03.2013)
Oppdatert av:
Sigurd Brokke (03.02.2018)
Oppdatert av (ny):
Sigurd Brokke (21.06.2023)
Id fra gammalt system:
4447
Intern kommentar:
Bjørgulv Holen, frå jaktesoger i Bykle "endå Heiberg hèv' skjúlt ett' ó". Leite etter. Gunnår skjúlde ette farrâ, men fann 'an alli. Gruppa kjenner ikkje tydinga, og meiner ho er frå Bykle (SB, 2018). Sjilje si, i tyding atterhald vert dativ, medan skjilje seg i tyding ikkje vere gift lenger, vert akkussativ. Gruppa, 21.05. BR: "Sest" (skilst) tyder mjølka skil seg. 3: KKH.