flangre

gå frå den eine kjærasten til den andre (i eldre tid var dette eit uttrykk berre om gutar, i dag er det annleis!)
Sjå også flangren.

I åkkås dage kunn' bå' jentu å gúta flangre.

Infinitiv
flangre
Presens eintal
flangrar
Presens fleirtal
flangre
Preteritum eintal
flangra
Preteritum fleirtal
flangra
Perfektum eintal
flangra
Imperativ eintal
flangr!
Imperativ fleirtal
flangri!
Registrerings­grunn
Dialektord / uttrykk
Ordklasse
Verb
Transitivitet
Intransitivt
Bøying
Lint verb
Emne
Anna
Innlese av
Liv Helga Brokke (2016)
check Dette uttrykket er godkjent, korrekturlese og utfylt i alle former av Talemålsgruppa

Info for innlogga brukar:
 
Kjelde:
Knut K. Homme
Registrert av:
Svein Jore (14.10.2004)
Korrekturlese av:
Sigurd Brokke (18.11.2015)
Oppdatert av:
Sigurd Brokke (14.04.2018)
Id fra gammalt system:
2551
Intern kommentar:
a flangre, an flangri, a flokse, an floksi?? KKH: Knut Rygnestad: "Slik var Setesdal": "Gå frå den eine kjærasten til den andre". SB frå KJH, Hybygg-soga, "Verbum å adjektivisk syllske" nr 206, flangræ / flangreleg: Det gjere antel det æ han hell hu, som i kjærlegheitsvegjen av ein hell anné grunn inkji vite kvæ dei like å vare då helst'e som a isflong, som driv att å fram for veir å vind, å vare då av liti vær', som a hestskoflong. Han: Flangr'e. Hu: Flong.