klette

1. gjeve sneiord
Sjå også klettast
2. bruka i uttrykket ko kletter dèt; bruka berre i presens eintal

1. 'U lýt klette fókk ti' kòr 'u kjæm'e.

Infinitiv
klette
Presens eintal
kletter
Presens fleirtal
klette
Preteritum eintal
klette
Preteritum fleirtal
klette
Perfektum eintal
klett
Imperativ eintal
klett!
Imperativ fleirtal
kletti!
Registrerings­grunn
Dialektord / uttrykk
Ordklasse
Verb
Transitivitet
Transitivt
Bøying
Lint verb
Emne
Anna
Innlese av
Ingebjørg Vegestog Homme (2012)
w_footnote_wordVerb_ 2

Info for innlogga brukar:
 
Kjelde:
Olav T. Åkre
Registrert av:
Svein Jore (24.09.2004)
Korrekturlese av:
Sigurd Brokke (02.05.2012)
Oppdatert av:
Sigurd Brokke (01.04.2018)
Oppdatert av (ny):
Sigurd Brokke (23.08.2022)
Id fra gammalt system:
1828
Intern kommentar:
(TH: Å klettast kan seiast om tyding 2 Skal førast opp som 2 ord, ulik bøying) - notat etter møtet 30.03.2005. SJ: Eg meiner det skal under same, då tyding 1 ikkje skal bøygjast, og båe tydingane er identiske i presens eintal. Bøygjig? KKH: ko klett'e det? Holen: På eit ark står døma "1. Det klettar alli. Nær trú mi vare færige?" og "2. U va' så ulileg ti klette der u kåm". Det stemmer ikkje med noko forklåring. SB, frå KJH, Hybygg-soga, substantiv nr 61, Kletting: hånast, leie ord, skjemme.