gjúve

1. rjuke vassrøyk frå td foss; bruka berre i eintal
Sjå også gauv og fraue
2. gyve (av støv)
3. gyve, gå laus på eit eller anna

1. Det gauv ifrå fossæ.
2. Eg bankar madrassâ mí så det gjýv'e.
3. Da guve på 'an, adde trí. Òlâv gauv 'å 'an Taddak å smelt' 'an néd. Mi ljóte gjúve 'å arbeii mæ same tak, så røkkje mi det ti' kvelds.

Infinitiv
gjúve
Presens eintal
gjýv'e
Presens fleirtal
gjúve
Preteritum eintal
gauv
Preteritum fleirtal
guve
Perfektum eintal
gòvi
Imperativ eintal
gjúv!
Imperativ fleirtal
gjúvi!
Registrerings­grunn
Dialektord / uttrykk
Ordklasse
Verb
Transitivitet
Intransitivt
Bøying
Sterkt verb
Emne
Anna
Innlese av
Ingebjørg Vegestog Homme (2012)
check Dette uttrykket er godkjent, korrekturlese og utfylt i alle former av Talemålsgruppa

Info for innlogga brukar:
 
Kjelde:
Knut K. Homme
Registrert av:
Svein Jore (17.09.2004)
Korrekturlese av:
Sigurd Brokke (08.02.2006)
Oppdatert av:
Sigurd Brokke (26.10.2011)
Oppdatert av (ny):
Sigurd Brokke (10.11.2021)
Id fra gammalt system:
1311