ein

1. ein (talordet)
2. noko, ein ting (berre i forma "eitt")
Sjå også den ubundne artikkelen ein (V) og ein (H).

1. Eg åt eitt sǿtepli å ei pære.
2. Det va' eitt mi gløymdi, å dèt va' å slå âv platâ på komfýræ førr'ell mi reisti.

volume_up Spel av Har du kommentar til ordet?
Grunntal
ein
Hankjønn
ein
Hokjønn
ei
Inkjekjønn
eitt
Rekkjetal hankjønn
fyssti
Rekkjetal hokjønn/inkjekjønn
fysste
Ordklasse
Talord
Emne
Anna
Innlese av
Sigurd Brokke (2008)
check Dette uttrykket er godkjent, korrekturlese og utfylt i alle former av Talemålsgruppa
Registrert: 12.03.2005 Oppdatert: 11.03.2018
Info for innlogga brukar:
 
Kjelde:
Sigurd Brokke
Registrert av:
Svein Jore (12.03.2005)
Korrekturlese av:
Sigurd Brokke (24.10.2007)
Oppdatert av:
Sigurd Brokke (11.03.2018)
Oppdatert av (ny):
Sigurd Brokke (09.02.2022)
Id fra gammalt system:
4829
Intern kommentar:
SB: Knut Jonson Heddi (1857-1938) i det handskrivne verket sitt, "Hybygg-soga": Ein, ei, eitt. Tvei, tvæ, tvau. Trí, trjå, trjú. Fíre, fjóre, fjògó. Desse er ubøygde: Fem, seks, sjau, åtte, níe, tíe, ellev, toll, tretta, fjórta, fimta, seksta, sjaukja, åkja, níkja, tjúge (stavemåtane til KJH er endra til gjeldande stavemåtar her på www.vallemal.no).