snubbelèg'e
(V)
1. noko flau
2. stur, furten, skuffa
1. An kan vare snubbelèg'e fysst an hèv' skjemt si út.
2. Jón såg så snubbelèg'e út då 'an tapa.
- Hankjønn
- snubbelèg'e
- Hokjønn
-
snubbelèg
- Inkjekjønn
-
snubbelegt
- Fleirtal
-
snubbelège
- Komparativ
-
snubbelègare
- Superlativ
-
snubbelègaste
- Bunden
-
- Hankjønn
-
snubbelègji
- Ho/inkjekjønn / feirtal
-
snubbelège
- Komparativ hankjønn
-
snubbelègari
- Superlativ hankjønn
-
snubbelègasti
- Registreringsgrunn
- Dialektord / uttrykk
- Ordklasse
- Adjektiv
- Vallemål / Hylestadmål
- Vallemål pga. bøying
- Emne
-
Personlege eigenskapar
- Innlese av
- Knut K. Homme (2022)
Registrert: 08.04.2010
Oppdatert: 05.12.2018
Del
- Info for innlogga brukar:
-
- Kjelde:
- Olav O. Holen
- Kjelde (fritekst):
- Olav J. Rysstad
- Registrert av:
-
Sigurd Brokke
(08.04.2010)
- Korrekturlese av:
-
Sigurd Brokke
(05.12.2018)
- Oppdatert av:
- Sigurd Brokke (04.06.2022)
- Intern kommentar:
- KKH: Stur, furten