sólrèven

1. trøytsle av å liggje i sola
2. t.d. eit klokkeglas kastar solstråler attende på noko

1. Sólrèven tók 'an.
2. Sjå sólrèven koss 'an hoppar opp'ttemæ veggjæ!

Ubunden form eintal
sólrèven
Bunden form eintal
sólrèven
Dativ eintal
sólrèvæ
Registrerings­grunn
Dialektord / uttrykk
Ordklasse
Substantiv
Kjønn
Hankjønn
Emne
Anna
Innlese av
Knut K. Homme (2009)
check Dette uttrykket er godkjent, korrekturlese og utfylt i alle former av Talemålsgruppa

Info for innlogga brukar:
 
Kjelde:
Olav O. Holen
Registrert av:
Sigurd Brokke (07.02.2008)
Korrekturlese av:
Sigurd Brokke (22.10.2008)
Oppdatert av:
Sigurd Brokke (19.11.2008)
Oppdatert av (ny):
Sigurd Brokke (19.05.2021)
Id fra gammalt system:
7709
Intern kommentar:
Torfinn Brokke: Eg var tilfeldigvis innom ordet "sólrèven" og har eit lite spursmål. Eg er van med å bruke dette om refleksjon av solljos frå til dømes eit klokkeglas, slik der står i forklåringa. I tillegg til dette meiner eg bestemt å ha høyrt ordet "sólrèv" bruka om desse små, raude, edderkoppliknande skapningane ein stundom kan sjå både inne og ute (eg er noko uviss på dette, men eg trur det er det som heiter "raud fløyelsmidd"). Kan det stemme at dette er ei tredje alternativ tyding for dette ordet?