munnvalen
dårleg til å ordleggje seg; vert mest berre bruka som negasjon
Signe va' 'kji nåkå munnvali kvendi. Hú æ inkji munnvalí.
- Hankjønn
- munnvalen
- Hokjønn
-
munnvalí
- Inkjekjønn
-
munnvali
- Fleirtal
-
munnvalne
- Komparativ
-
munnvalnare
- Superlativ
-
munnvalnaste
- Bunden
-
- Hankjønn
-
munnvalni
- Ho/inkjekjønn / feirtal
-
munnvalne
- Komparativ hankjønn
-
munnvalnari
- Superlativ hankjønn
-
munnvalnasti
- Registreringsgrunn
- Dialektord / uttrykk
- Ordklasse
- Adjektiv
- Emne
-
Personlege eigenskapar
- Innlese av
- Sigurd Brokke (2008)
Registrert: 27.09.2004
Oppdatert: 29.04.2018
Del
- Info for innlogga brukar:
-
- Kjelde:
- Olav T. Åkre
- Registrert av:
-
Svein Jore
(27.09.2004)
- Korrekturlese av:
-
Sigurd Brokke
(27.02.2008)
- Oppdatert av:
-
Sigurd Brokke
(29.04.2018)
- Intern kommentar:
- SB frå Knut J. Heddi, Hybygg-soga, "Adjektivsk å substantivsk beslegtning", nr 231. Hokjønn: 1. Talig (talrig) 2. fåmælt 3. munnvali. Hankjønn: 1. Taligæ 2. fåmælt 3. munnvalen. Inkjekjønn: 1. Taligt 2. fåmælt 3. munnvalnæ. Substantiv: Taligheit, talari, Musslæ (hokjønn), mussli (hankjønn).
SB: KJH har ikkje ført opp forklåringar på alle desse orda.