Fysst mjåkkjí brýtst líti, å osten æ smår'e å blaut'e, å mysâ mest'e kvít, seie mi at det kårast. Eg ville brøyte nåkå haglette, så ha' eg né'í for líti brøytingji, så det barre kårast.
JK 10.7.16 BKR skriver: Fysst mjåkkji bryst lite og osten er småre og blaute og mysa mest kvit segjer me at det kårast. Me hev berre denne formi av ordet. Men me bruker det både som verb og substantiv. Det va noko nottestade eg vilde sjoe på, men so kårast det. Det surnar so fort i desse vermda. Eg vilde brøyte noko haglette, so ha eg nji forlite brøytinji so det barre kårast. Eg liker bære kårast ell soe på. Du ska få noko kårast njå grauten.
KKH: Bruka om mjølk når ein skil frå ostestoffet. Når mjølki såvidt skil seg, kårast ho. "Slo dei litt sur mjølk i, kårast ho berre; slo dei meir sur i, vart det haglette". (Torjus Åkre i "Støylsdrift og støylsliv i Setesdal". Årbok for KOT 1974.)