hýkje si
1. setje seg på huk
2. setje seg
3. vere på do (ute i naturen)
Sjå også hýkje.
1. An lýt hýkje si av å ti' fysst an plukkar moltu.
2. Vi' du 'kji hýkje di å steivne a bil sjå mi?
3. Taddeiv laut hýkje si attom den steinen.
- Infinitiv
- hýkje si
- Presens eintal
-
hýkjer si
- Presens fleirtal
-
hýkje sikkå
- Preteritum eintal
-
hýkte si
- Preteritum fleirtal
-
hýkte sikkå
- Perfektum eintal
-
hýkt si
- Perfektum fleirtal
-
hýkt sikkå
- Imperativ eintal
-
hýk di!
- Imperativ fleirtal
-
hýkji dikkå!
- Registreringsgrunn
- Dialektord / uttrykk
- Ordklasse
- Verb
- Bøying
- Lint verb
- Emne
-
Anna
- Innlese av
- Knut K. Homme (2006)
check Dette uttrykket er godkjent, korrekturlese og utfylt i alle former av Talemålsgruppa
Registrert: 17.10.2004
Oppdatert: 07.04.2018
Del
- Info for innlogga brukar:
-
- Kjelde:
- Knut K. Homme
- Registrert av:
-
Svein Jore
(17.10.2004)
- Korrekturlese av:
-
Sigurd Brokke
(10.04.2006)
- Oppdatert av:
-
Sigurd Brokke
(07.04.2018)
- Id fra gammalt system:
- 2759
- Intern kommentar:
- huk / på huk = uttrykk eller subst??
SB frå KJH, Hybygg-soga, substantiv nr 133, hykje / hykjeleg: Den som set'e seg unaudlaust ti' å kvile (på huk).