svimre
vere svimmel (td vere ustø, ha dårleg balanse, uklårt syn, vondt i hovudet)
Då 'u va' gåmó svimra 'u så at 'u tóre alli gange åtta 'u ha' an stav'e.
- Infinitiv
- svimre
- Presens eintal
-
svimrar
- Presens fleirtal
-
svimre
- Preteritum eintal
-
svimra
- Preteritum fleirtal
-
svimra
- Perfektum eintal
-
svimra
- Imperativ eintal
-
svimr!
- Imperativ fleirtal
-
svimri!
- Registreringsgrunn
- Dialektord / uttrykk
- Ordklasse
- Verb
- Transitivitet
- Intransitivt
- Bøying
- Lint verb
- Emne
-
Anna
- Innlese av
- Olav T. Åkre (2008)
check Dette uttrykket er godkjent, korrekturlese og utfylt i alle former av Talemålsgruppa
Registrert: 17.10.2004
Oppdatert: 22.04.2018
Del
- Info for innlogga brukar:
-
- Kjelde:
- Olav T. Åkre
- Registrert av:
-
Svein Jore
(17.10.2004)
- Korrekturlese av:
-
Sigurd Brokke
(13.06.2007)
- Oppdatert av:
-
Sigurd Brokke
(22.04.2018)
- Id fra gammalt system:
- 2676
- Intern kommentar:
-
SB frå Knut J. Heddi, Hybygg-soga, "Adjektivsk å substantivsk beslegtning". 227, hokjønn: støyg, svimri, rateleg, teisteleg. Hankjønn: støygæ, svimren (svimmel). Inkjekjønn: støygt, svimmre, ratelegt, teistelegt. Substantiv, hokjønn: støygheit, svimri, uartæ. Hankjønn: svimmræ, teistæ. SB: KJH har ikkje forklåringar på alle desse orda.
- Dialekt døme (for lydfil)
- Vallemål