|
|
å
|
|
image
|
elv
|
Åne æ stór no. Eg laugar meg i ånæ.
|
|
|
å
|
|
|
og
Sjå også au.
|
Mi have bå' hund'e å katt'e. Sò mange dage å år hav' runni, ti' reikne adde mi hav' 'kji stundi. (stevline)
|
|
|
å'
|
|
|
til (åt)
|
Eg lånte bílen å' dei gamle mannæ. Fair å' gútæ æ frå Svèrik. Sòn å' dei kånunn búr i Býn. Moir å' dei gút'e æ dauv.
|
|
|
'å
|
|
|
på
|
'An reiste 'å heií i dag.
|
|
|
å dú sútespil!
|
|
|
uttrykk for at noko går gale eller er sørgeleg
|
"Å dú sútespil" sa Margjitt då Haddvår ha' gjengje i rås.
|
|
|
'å ende
|
|
|
stå oppreist
|
Timrestokkan stóge 'å ende unde fossæ.
|
|
|
'å fótó
|
|
|
på føtene
|
Eg frýs'e 'å fótó.
|
|
|
'å fuí
|
|
|
1. tape i basketak
2. mislykkast
|
1. Bjynn måtte 'å fuí for 'ó Danil.
2. Taddeiv laut 'å fuí då 'an prǿva seg som kaupmann'e.
|
|
|
'å garæ
|
|
|
i næraste grannelaget (Løyland, Åmli osv)
Somme seier "út'å garæ".
|
Da kóme så godt ti' 'å garæ. An kan høyre mangt út'å garæ. Kjelleberg, Sagneska' å Prestegaren kadde mi "út'å garæ".
|
|
|
'å hovdi
|
|
|
"på hovudet" (uttrykket er ubunden dativ)
|
'An stó' å hovdi opp'tt'emæ veggjæ, for 'an tótte gama sýne ko sterk'e 'an va'.
|
|
|
'å kveldi
|
|
|
ut på kvelden
|
Det va' 'kji langt 'å kveldi fyrr'ell 'u kåm.
|
|
|
å' kvílâ
|
|
|
til sengs
|
Eg laut å' kvílâ, for eg fekk slig hiteflagu.
|
|
|
'å lén' å' ananné
|
|
|
på sida av kvarandre
|
Mi gjinge 'å lén' å' ananné å rǿa ihóp, det va' så lengji si' mi ha' treftst.
|
|
|
'å lénæ 'å
|
|
|
på sida av
|
'Å vístri lénæ 'å vègjæ låg der a gåmålt hús.
|
|
|
'å lòs / få 'å lòs
|
|
|
setje i gong noko (td setje i gong ein stein slik at han tek fart)
|
Då mi såge kòr stokkan hinge, finge mi heile timrevasen 'å lòs. Då bankjen kåm mæ ein å an håv'e millión'e, kåm konstgrasprosjekti 'å lòs.
|
|
|
'å lòt
|
|
|
på hall (om td kornstrå)
|
Åkren ligg'e 'å lòt.
|
|
|
'å munni
|
|
|
på folkemunne
|
Hèv' du høyrt ko som æ 'å munni nò?
|
|
|
'å nogló
|
|
|
uttrykk bruka i samband med å mest ha bruka opp alt ein har (forrådet har tròti)
|
No æ mi plent 'å nogló mæ høyttæ.
|
|
|
'å nýom
|
|
|
på nytt
|
Ai ai, no datt det néd, detti rakli åkkå, så mi ljóte ti' 'å nýom.
|
|
|
'å rǿvi
|
|
|
i aktivitet
Sjå også vère 'å ròvi.
|
Våre da 'å rǿvi nórd 'å Víkestøyl då du kåm?
|
|
|
'å sundi
|
|
|
måtte symje
|
Åne va' så djúp at eg måtte 'å sundi for å kåme ivi. Reissdýrí la 'å sundi mæ ei gong å såme ive vatni.
|
|
|
'å trautinn
|
|
|
mest tomt for td mat
Sjå også 'å tròtó
|
Nò æ det mest'e 'å trautinn mæ suvlæ åkkå, koss sku mi då?
|
|
|
'å tròtó
|
|
|
"held på å tryte"
|
Nò æ det 'å tròtó mæ mjø̀lhítinn.
|
|
|
'å tverke
|
|
|
1. på tvers
2. "vere vrangt"
Sjå også tverke seg.
|
1. Stokkjen la seg 'å tverke i ånæ.
2. 'U æ allstǿtt 'å tverke.
|
|
|
'å vangji
|
|
|
1. framme, tilstades
2. mangt på same tid
Sjå også vère og på / 'å.
|
1. 'U va' så mykji 'å vangji di lengste eg minnest. Der va' mykji gó'e mat'e å vangji i dei bryddaupæ.
2. Eg hève så mange slags arbei 'å vangji. Dú hèv' så mykji 'å vangji at det æ 'kji létt å minnast.
|
|
|
'å vègjæ
|
|
|
i vegen (til hinder)
|
Æ det for mykji 'å vègjæ, så lýt an flytje det. Stundom kunn' fókk au vèr' 'å vègjæ.
|
|
|
'å vrongunn
|
|
|
på vranga (om klær)
|
Ragnhild hengde stakkan sí 'å vrongunn på an vond'e oppi loptæ.
|
|
|
å, æselskap!
|
|
|
uttrykk bruka når noko går gale
|
Å, æselskap, no datt det néd!
|
|
|
åband
|
|
|
klykkjeband (til å stramme klyví)
|
Mæ åbandæ klykkjer an klyví så 'u vare passeleg klykt.
|
|
|
åbande slé'en
|
|
|
setje nye spitu i stabbandi før slåtten
|
Gófa åbanda slé'en i gjår. An lýt åbande slé'en så meiin inkji rikle.
|
|
|
åbandsekk'e
|
|
|
sekk på kløva under "åbandi" ('pi midjom)
|
Åbandsekkjen ligg'e stǿtt oppi trýgjâ, unde åbandæ, ell' klykkjebandæ.
|
|
|
åbandspagg'e
|
|
|
sekk på kløva under "åbandi" ('pi midjom)
|
Åbandspaggjen la' da 'pi midjom, på trýgjen, fysst da sille 'å støyli.
|
|
|
åbandsstein'e
|
|
|
|
|
|
|
åbar'e
|
|
|
elvekant (bruka berre i eintal)
|
Det nyttar alli å gjare i åbaræ, for flaumen brýt'e gjæri néd. Der æ mykji rèk å tròs i åbaræ.
|
|
|
åbòge seg fram
|
|
|
1. trengje seg fram i ei folkemengd
2. fare fram på ein måte som gjer at ein ikkje tek særleg omsyn til andre
|
1. Såvi åbòga seg fram i mengdinn for å røkkje tókji.
2. Dei frekke åbòge sikkå fram for å få fyremòna.
|
|
|
åbògerom
|
|
|
armslag
|
I desse rómæ æ det så trongt at 'er æ 'kji åbògeróm. Píetismen avgrensa åbògerómi ti' félespilæ.
|
|
|
åbògeslag
|
|
|
1. slag mot olbogen (ved uhell)
2. "slag", sorg (når ein misser kona)
|
1. A åbògeslag æ allstǿtt kalleg vóndt.
2. "Haugstaddsútí æ som åbògeslagji" (ordtak).
|
|
|
åbògji
|
|
|
alboge
|
Torgrím hève slite út trøyâ 'å båe åbògó.
|
|
|
åbròt
|
|
|
bratt skråning ned mot elva
|
Der va' så hågt å bratt a åbròt at sauin kóme alli oppó.
|
|
|
åbrú'e
|
|
|
åbruig, sjalu
Sjå også åbrúskap og óvund'e.
|
Gunne va' så åbrú at det va' plent a plage for mannen 'enni.
|
|
|
åbrunn'e
|
|
|
brunn der vassnivået fylgjer vassføringa i elva
|
Det æ trygt å vite at an hève åbrunn'e, då trýt'e alli vatni.
|
|
|
åbrúskap
|
|
|
sjalusi, misunning (bruka berre i eintal)
Sjå også åbrú'e og ovundsjúkji.
|
Åbrúskap æ vóndt å tòle; det øyelegg'e a samlív.
|
|
|
åbyrgsle
|
|
|
ansvar
|
Hèv' an kâvéra for mykji pæninge, kjenner an at åbyrgslâ æ tung.
|
|
|
åbyrja
|
|
|
ivrig etter å kome i gong, rask, framfus
Sjå også åbyrjandi og åbyrjen.
|
'An kasta si útí det så åbyrja.
|
|
|
åbyrjandi
|
|
|
fortfarande, framfus, svært ivrig etter å kome i gong
Somme seier "ovbyrjandi".
Sjå også åbyrjen og åbyrja.
|
'U æ så åbyrjandi at eg hell'e alli lag mæ 'æ.
|
|
|
åbyrjen
|
|
|
ivrig etter å kome i gong, rask, framfus
Sjå også åbyrjandi og åbyrja.
|
Dei åbyrgne íve sikkå alli í, da rjúke ti' å sjå alli ti' lé's.
|
|
|
åbyrste
|
|
|
garantere
|
Eg åbyrster at eg ska' bitale detta!
|
|
|
åbǿrsle
|
|
|
1. ansvar
2. avling (gras)
|
1. D'æ vóndt hav' åbǿrslâ fysst an inkji tikje an greier det.
2. Ånund fekk åbǿrslâ det åri.
|
|
|
åfadd
|
|
|
overfall
|
I radió høyre mi trått om åfodd út'i verdinn.
|
|
|
åfadde
|
|
|
overfalle
|
Torjús åfadd meg midt 'å dagjæ.
|
|
|
åfadden
|
|
|
overfallen (konkret, eller med ord)
|
Mennan vorte åfaddne mæ vónde å stygge órd. I Krisjansand vart' eg ei gong åfadden av tvei ungdóma.
|
|
|
åfisk'e
|
|
|
fisk som lever i elv
|
Åfiskjen æ inkji reikna for líke mæt'e som heiefiskjen.
|
|
|
åfløyg'e
|
|
|
fortfarande, ivrig, utolmodig, alt lyt gjerast fort; vert ikkje gradbøygt
Somme seier "åfløygd'e".
|
'An æ så åfløyg'e å røkk'e så mykji. 'U æ så åfløyg at 'u kan alli vente ti' mi hí' æ færige. Den bǿsni karen æ 'kji åfløygd'e lenge'; 'an gjeng'e stúr'e å det var' líti âv mæ 'ó.
|
|
|
åfús'e
|
|
|
pågåande, aktiv, ivrig etter å kome i gong
|
Dei mest'e åfúse kunne stundom fare for fórt, ell' fare gali.
|
|
|
åfút'e
|
|
|
oppsynsmann for tømmerflotarane i Otre.
|
Åfúten gjekk å spankulera framtemæ åne, tjurr'e å varm'e.
|
|
|
ågong
|
|
|
1. strandkanten av ei elv; der vatnet møter land, gjerne også området mellom høgaste og lågaste vasstand; bruka berre i eintal
2. grunnvasspegelen
|
1. Der ligg'e nåkå timrestokka i ågongjinn.
2. 'An gróv an brunn'e néd i ågongjí, så vatni traut alli.
|
|
|
ågrand'e
|
|
|
jordkanten mot elva
|
Etter flaumen låg det mykji rèk å tròs i ågrandæ. Góme sill' néd i a gróv da ha' bygt inn i ågranden.
|
|
|
åhende
|
|
|
verte av med, skilje seg av med
|
Eg hèv alli nòkå ting å åhende.
|
|
|
åhende si
|
|
|
fatte, skjøne, kome i tankar om
|
Eg kan alli åhende mi at eg hèv' vorte så gåmó. Ingjen kunna åhende si 'å 'ó.
|
|
|
åhong
|
|
|
påheng, ugreie, ulempe, byrd
|
"Foddokkjí æ 'kji kå ti' åhong", sa Tór. Der va' slig åhong mæ vègfarandi fókk 'å dei gardæ. Eirik hève slig åhong ti' ǿl.
|
|
|
åkant'e
|
|
|
elvebreidd
|
Der va' mykji jarbèr i åkantæ.
|
|
|
åkapt
|
|
|
travelt, brått, før ein får områdd seg
|
Detti kåm så åkapt, førr'ell eg venta det. Mi finge det så åkapt.
|
|
|
åke
|
|
|
daude (slangord når det er tale om menneske)
|
'An va så fillen at eg æ ræd'e 'an åkar i nótt. Kjýrí hèv' fengje kollbrann i júvri, så 'u kjæm'e ti' å åke.
|
|
|
åkfadd
|
|
|
dyrka jordstykke, attlagd åker (gjerne noko hallande)
|
Åkfadd, jórdi å vodd'e lýt an seie at bitý mest'e det same.
|
|
|
åkhǿne
|
|
|
marihøne
|
Åkhǿnâ krabba evst i langstetangjen å fauk ti'."Åkhǿne, åkhǿne gjèv' mi godt veir i morgó, 'ellis drèp' eg deg!" sa ungan.
|
|
|
åkja
|
|
|
atten; gammal form
|
Ti' desse vèvæ eg vi' bigjynde mæ, vi' eg have a åkjatjugskjei.
|
|
|
åkjatjugskjei
|
|
|
vevskei til å veve buksevadmål (18 trådar pr alen)
|
An sèt'e åkjatjugskjeií inn i skjeistokkjen.
|
|
|
åkkå
|
|
|
oss
|
Trykksterk:
Papa tók åkkå unde' arman å bar åkkå ive åne, men dei stǿri laut vasse sjavi.
Trykklett:
Du sér åkkå vel?
|
|
|
åkkå
|
|
|
oss
|
Trykksterk:
Heimi sjå åkkå æ der allstǿtt i stand.
Trykklett:
Kòsi ska' det gange mæ åkkå itt mi alli hitte heim'tt'e i skoddinn?
|
|
|
åkkå / åkkås
|
|
|
vår, vårt, våre
|
Åkkås hús æ tvíhåge. Ungan åkkå sprunge å løynte sikkå. I åkkås dage hèv' mangt forandra seg.
|
|
|
åkr'e
|
|
|
åker
|
Der va' for blautt på åkró ti' at da kunna út'å mæ traktóró.
|
|
|
åkrehéme
|
|
|
kornstubben etter skurden (stakk opp av den fyrste snøen)
|
Eg va' så ǿr'e ti' gange 'å skjí at eg gjekk i åkrehémunn i nåkå líti snjór'e.
|
|
|
åkrepípe
|
|
|
fløyte laga av halmstrå
|
I skúræ gjåre mi åkkå åkrepípu å blése, men dei vaksne sa at mi måtte 'kji blåse på úveir.
|
|
|
åkrerein
|
|
|
nedste kanten på ein brattlendt åker (der jorda ofte har sige nedover)
|
Åkrereina fortelje om eldgamle åkra.
|
|
|
'ålagd'e
|
|
|
pålagd (bruka om dyr som ikkje skal slaktast)
|
Dei vénaste lombí vurte 'ålagde.
|
|
|
ålaup
|
|
|
anfall, sjukdomsri
|
'An fekk a kalleg ålaup.
|
|
|
ålíten
|
|
|
1. kravstor person som berre lit på andre utan å gjere noko sjølv; berre bruka i eintal
2. likesæl
|
1. Tór æ så ålíten å výnen, å vi' helst'e sleppe sjav'e.
2. 'An va' ålíten i alt 'an gjåri.
|
|
|
ålmanne fjådí
|
|
|
alle saman, heile folkehopen
|
Mi gjinge å sunge, ålmanne fjådí, då mi feira at kríi va' slutt.
|
|
|
ålmúgji
|
|
|
folkemengde, folket i eit område, bygdefolket
|
Ålmúgjen stó' rundt bautasteinen då minnetalen varte halden.
|
|
|
ålòge
|
|
|
ekstra tillegg (bonus)
|
I handelæ fekk eg tíe krónu i ålòge.
|
|
|
ålsveitt'e
|
|
|
gjennomvåt av sveitte
|
Fókkji va' ålsveitt'e mæ 'an lesste høyslossí i dei fæle tórebræó.
|
|
|
ålvak'e
|
|
|
heilt vaken (bruka td når ein vaknar brått om natta av ein smell)
|
Marí va' ålvak då 'u vakna av dei fæle draumæ.
|
|
|
ålvòrâ
|
|
|
alvorsam (leggje fram noko som ein meiner er viktig)
Sjå også ålvòre.
|
'An va' ålvòrâ då 'an sa dèt.
|
|
|
ålvòre
|
|
|
alvor (meine noko for alvor)
Sjå også ålvòrâ.
|
Æ detta ålvòrâ dí?
|
|
|
åm'e
|
|
|
alm
|
Åmeblóman kan an ète itt da æ nýe.
|
|
|
Åmlí
|
|
|
Åmli
|
Vègjen ti' Hylestad frå Valle gjekk frå Åmlí/Berg, opp ti' Hylisdalen å út ti' Uppstad.
|
|
|
åmlingji
|
|
|
mann frå Åmli i Valle
|
Åmlingan våre sérs sprettne, Nístògjen kadda seg for Åmlífjøyrí.
|
|
|
åmòge
|
|
|
1. mase, naudbe om noko, purre på
2. oppmode
|
1. Forellí åmòga æ Gýró om å bigjève tóbakkji. Eg åmòga da ti' nøyte sikkå.
2. Inkji åmòg mèg ti' syngje; eg brýt'e i målæ! Ånund åmòga jamt mæ 'enni Tóre for å få æ ti' húve træri, 'an tótte for gama lýe."
|
|
|
ånd
|
|
|
and
|
Det va' så vídt eg gådde åndinn då 'u kåm symjandi mæ ungó attí si.
|
|
|
Ånedalen
|
|
|
Arendal (eldre form)
|
Då mi våre i Ånedalæ seiste gongjí, låge mi der a nótt. Ånedǿlan bú i Ånedalæ.
|
|
|
Åni
|
|
|
Åni (eldre form av td Arne)
|
Eg hèv' 'kji sétt ti' dei Ånâ på lengji. Den Ånen, den Ånen, han finn'e på mangt! Gúten varte døypt'e Åni ette gófa sí.
|
|
|
åpåli / apli
|
|
image
|
epletre
|
Den gamlasti åpålen bèr'e líti no. Det ligg'e fullt av sǿtepli unde apló.
|
|
|
år
|
|
|
oretre
|
Æran vakse fórt, men det vare fillen vé'e. Årí vi' have gód jórd.
|
|
|
år
|
|
|
åre til å ro med
|
Eg braut av den eine årí då eg ródde i dei fæle vindæ.
|
|
|
år å ævórleg
|
|
|
til alle tider, evig
|
Sossi hav' mi havt det år å ævórleg, så sò vi' mi have det!
|
|
|
årakkji
|
|
|
mann frå Åraksbø
|
Årakkan rita sikkå út på mange måta førr' i tíinn.
|
|
|
åraskaut
|
|
|
bunadskaut; bunde med to knutar oppå
|
D'æ vént å gange mæ åraskaut.
|
|
|
årehedde
|
|
|
steinhelle framfor åren i stova
|
Det kan sprette neista frå ellæ, så a nòkå ví' årehedde lýt an have.
|
|
|
årèk
|
|
|
avfall som ligg innpå land etter at det har vore flaum (td gras, bar, kvist)
Sjå også rèke.
|
Ette flaumæ låg årèkji langt innå land.
|
|
|
årèke seg
|
|
|
verte vaken etter å ha sove
|
D'æ vóndt å årèke seg midt 'å nóttinn.
|
|
|
årelóm'e
|
|
|
handtak på ei år
|
Årelóman våre så slitne av veiræ at eg sette flísa i fingan.
|
|
|
åresmørje
|
|
|
smørje laga av orebork (bruka ved brannsår)
|
Bóa hèv' brent seg, finn nåkå åresmørje ti' smørje på!
|
|
|
åretré
|
|
|
det bøygde treet som held oppe overdelen av peisen eller åren i hjørnet
|
Åretrétti æ røykròkji.
|
|
|
åretròs
|
|
|
små turrkvister som ein finn i ei li der det veks or
|
Det va' mykji åretròs nórd i Líeteigjæ.
|
|
|
årétte
|
|
|
stelle i stand att, beinke, rette opp, tilpasse (td ein hesteslede som har vorte skeiv;honnjåg'e)
|
Karan årétta kvinnestemmen ette flaumen. An lýt årétte det som hèv' gjengje sund'e.
|
|
|
årevette
|
|
|
underjordisk ånd som held til i åren
|
Nòkå av saupæ å ǿlæ laut årevettâ have.
|
|
|
åri
|
|
|
åre, eldstad mura av stein midt på golvet eller i hjørnet av romet
|
Gýró gjekk nårat årâ å sette seg.
|
|
|
årlègjen vé'e
|
|
|
ved som har lege minst eit år
|
Det æ godt å have tjurr'e, årlègjen vé'e itt vetren kjæm'e.
|
|
|
årmylt
|
|
|
uttrykk bruka om ein bekk eller elv som har så stor vassføring heile året at ein kunne male korn kva tid på året som helst (vert ikkje bøygt i kjønn, tal eller grader)
|
Hommsåne varte reikna for å vère årmylt.
|
|
|
årsgåmål'e
|
|
|
årsgammal
|
'An va' 'kji kå a årsgåmålt bån då 'an tala.
|
|
|
årsrynningji
|
|
|
årsskot på tre og buskar
|
"D'æ åri fyri som avgjèr'e ko stór'e årsrynningjen vari", meinte Tommås.
|
|
|
ås'e
|
|
image
|
1. takås
2. kjerreaksel
|
1. Raptan liggje på åsó.
2. An lýt smørje åsan i hjúló mæ feitt, stundom.
|
|
|
åstein'e
|
|
|
rundslipa stein i elvelaup
|
Munkesteinan våre små å runde åstein'e.
|
|
|
åsålbèr
|
|
|
asalbær
|
Åsålbèrí æ helst'e góe å ète.
|
|
|
åsåli
|
|
|
asaltre
|
Førr'e ha' da jamt an åsåli i túnæ ell' innmæ húsí. Åsålan kunna gjève nomn ti' an teig'e, så det varte Åsålhagjen, Åsålåkren, Åsålteigjen ell' anna.
|
|
|
åt
|
|
|
1. ting som tærer på snøen, t.d. jord, sand og kalk
2. Bruka i uttrykket åt i håræ
|
Mi kaste åti útiv' snjóren, så det var' førr'e snjóberrt.
|
|
|
åt i håræ
|
|
|
når hårtuppane delar seg
|
Hèv' an åt i håræ æ det kansi på tí'i å reise ti' an hårklyppari.
|
|
|
åtehòl
|
|
|
Lite område der isen på eit vatn er tunn og veik pga. varme straumar undanfrå
|
"Di mòge passe dikkå for åtehòl út'å tjynninn!"
|
|
|
åtesnjór'e
|
|
|
nysnø som gjer at gammal snø smeltar fortare (om våren)
Sjå også åt.
|
I mars æ det mest'e barre åtesnjór'e mi få.
|
|
|
åtte
|
|
|
åtte, åttande
|
Åttendi mai nittenfemmåfyr va' an stór'e dag'e i Nòrik.
|
|
|
åvelle
|
|
|
elendig tilstand for person, t.d. økonomisk; bruka berre i eintal
|
'An heldt seg lengji i åvellunn, 'an drakk, å stellte seg filli.
|
|
|
åvelte
|
|
|
liggjande kroppsstilling hjå dyr, som gjer at det ikkje kjem seg opp med eiga hjelp; bruka berre i eintal
Sjå også vulten.
|
Sauen ha' vorte liggjandi i åveltunn, å daua.
|
|
|
åvòke
|
|
|
vakenatt (å ikkje få sove)
Sjå også andvòke.
|
I nótt låg eg i åvòkunn.
|